Yaşar Bedri, ?zamanın acıtarak', ama gene de ?bir ima' gibi gelip geçtiği bi ?zaman'da yazıyor şiirlerini, ?Alıngan sözleri yaka cebinde' taşıyor.
?Güz alışkanlığı' olan bir şair o;
-Melali' kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor.
Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını.
Hiç biter mi? Şiir, o sonsuz yolculuk!
Şiirini hiç durmadan; ?duyarlık' tan ?gelenek' e, ?söz' den ?lirizm' e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara, uçurum yolculuklarına açılır.
Yaşar Bedri, bu uçurumun Sysypos'udur.
Sözleri o başdöndürücü, sonu olmayan, dipsiz uçurumlarda açar.
Şiirleri hem yaralıdır hem yaralar.
Yaşar Bedri, Baudelaire gibi söylersem, ?kardeşim, benzerim' işte.
O;hem yaralı olanı, hem de yaralayıcı olan'ın şiirini yazıyor.
Bu şiirin sesi, elbette, ?Âh? Olacaktır, -evet,sadece ?Âh...!'
Aslında,hepimiz bir ?âh!'olmak için var değil miyiz?
HİLMİ YAVUZ