Araç paylaşım modeli, son yıllarda çevrimiçi araç paylaşım uygulamalarının
yaygınlaşmasıyla birlikte oldukça popüler hale gelmiştir. Bu uygulamaların kullanımı, erişim
kolaylığı ve uygun fiyatlı yolculuk seçenekleri sunması sayesinde her geçen gün artmaktadır.
Ancak, bu hızlı yaygınlaşma, araç paylaşım uygulamalarının yasal temeline ilişkin
tartışmalara neden olmaktadır.
Bu çalışma, çevrimiçi araç paylaşımının yaygınlaşması ve tüketici sayısının artmasıyla
birlikte ortaya çıkan yasal sorunları özellikle haksız rekabet düzenlemeleri çerçevesinde
değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında, en yaygın araç paylaşım modeli olan
Uber uygulaması örneğinden yola çıkılarak bu yenilikçi ve başarılı iş modelinin özellikle taksi
operatörleri tarafından öne sürülen haksız rekabet iddiaları nedeniyle yaptırımlarla karşı
karşıya kalması ele alınmaktadır. Çalışmada Uber'in paylaşım ekonomisindeki yeri ve
getirdiği yenilikler değerlendirilirken, araç paylaşım konseptinin iş modeli ve yıkıcı yenilikçi
etkisi, uluslararası otoriteler nezdindeki uygulamalar ve örnek mahkeme kararları daincelenmektedir.
Bu çalışmada ayrıca, Uber'in Türkiye'deki yasal konumu, karşılaştığı hukuki engeller haksız
rekabet hükümleri kapsamında değerlendirilerek Uber ve benzeri araç paylaşım uygulamaları
için uygulanabilir bir yasal çerçeve ve tanımlamanın olup olmadığına dair tahlil
sunulmaktadır.