İ‘râb, kelime ve cümle terkipleri içerisinde farkı alâmetlerle ortaya çıkan ve ifade ettiği konumlarla cümlenin anlamsal yorumuna etki eden bir nahiv olgusudur. Arap gramerinde, kelimelerin sonlarında bir âmil sebebiyle gerçekleşen değişikliklere i‘râb denmektedir. Araplar, kelimelerin sonlarını belirterek yani i‘râblı bir şekilde söylüyorlardı. Bu açıdan i‘râb, dilbilimsel bir kalıp içinde nahiv olgusu olarak ifade edilmezden önce Arapların dillerinde kullanılagelen bir ‘dil olayı’dır. Bu kitap, i‘râbın anlamla iliflkisine, lugavî ve sözdizimsel anlamdan farkına değinmektedir. İ‘râb olgusunun Arap dilinde işlevsel anlamı gösterdiğini ifade etmektedir.