Ülkemizin yakın tarihinde atılan sosyoekonomik ve politik adımların getirisi belki de
götürüsü olarak, nüfusunun taşradan şehir merkezlerine plansız göçü sonucu çarpık kentleşme
meydana gelmiştir. Göç sadece bir yer değişimi değildir. Sırtında ekonomik, politik ve bittabi
hukuki birçok ihtilafi bavul taşır. 1950’li yıllardan başlayarak şehir merkezlerinde nüfus
yoğunluğuna neden olan bu hareketlilik özellikle konuta dönük ciddi talep oluşturmuş ve bu
talebin karşılanması gayreti hukuki uyuşmazlıklara yol açmıştır.
İşte bu sebeplerle doğan talebi karşılamak adına, arz artmış özellikle büyük şehirlerde inşaat
sektörü palazlanmıştır. 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nda düzenlenmediğinden sözleşme
serbestisince arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri kurulmuştur.
Hukuki ekosistemimiz içerisinde filizlenen, kuralları yasalarca konmamış her sektörde olduğu
gibi inşaat sektörü de yargı eliyle regüle edilmeye çalışılmaktadır. Bu regülasyonun
meyvelerine de en çok arsa sahibi taraf ile sermaye sahibi yüklenici arasındaki
uyuşmazlıkların çözümü aşamasında ihtiyaç duyulmaktadır.
Yapının belirlenen sürede tamamlanıp teslim edilmemesi, kararlaştırılan nitelikte inşaedilmemesi, henüz tamamlanmamış projelerin finansman yaratmak amacıyla üçüncü kişilere
satılması ya da inşa ediminin hiç ifa edilmemesi derin mağduriyetlere yol açmaktadır. İşbu
çalışma ile sorunsalın çözümüne doktrinsel ve içtihatsal bir ışık tutulmaya çalışılmıştır.