Ticaret hayatının kadim topluluğu olan aile şirketleri, belki de dünyanın en eski,
en etkin ve hatta en baskın ticari kuruluşlarıdır.
Fakat aile şirketleri ne yazık ki alışkanlıklarından arınamadı, geleneksel
kabullerin dışında çıkamadı, hâliyle kurumsallaşma, sürdürülebilir yönetim
modelleri düzlemine geçemedi. Güç, servet, gösteriş ve benmerkezcilik sarmalına
sıkışıp kaldı.
Aile içi güç dengesi, rekabet, kıskançlık, tahammülsüzlük, hakkaniyetsizlik ve
ölçüsüzlüğün normalleştirilmiş hâli aile bireyleri üzerinde onarılmaz travmalar
yarattı ve ailelerin dağılmasına, şirketlerin yok olmasına zemin oluşturdu.
Burak Arkan’ın kaleme almış olduğu BABAM ve BEN, Türk Aile Şirketlerinin
Panoraması kitabı, aile şirketlerine ve yönetim dünyasına, liderlik ve şirketlerin
yeniden yapılanması, demokratikleşmesi, kurumsallaşması, çağın gereksinimlerine
göre vizyoner bir kimliğe bürünmesi gibi rasyonel yönetim perspektifleri sunuyor.
Aile bireylerinin, yani hissedarların, şirketlerin tepe yönetiminde görev almalarının
temel koşulunun kan bağından bağımsız, tam anlamıyla profesyonel kişilerden