Bu biyografik romanda iki Bahriyeli var. Dede ve torunu; iki Hasan… 1940’larda “Şanlı Yavuz” gemisinde askerlik yapan, Kastamonu Çatalzeytinli Terzi Hasan, terhis oldu ama gönlü çok sevdiği Bahriye’de kaldı. Oraya bir evlat gönderme dileği ile yaşadı on yıllarca… Yaşayan tek çocuğu kız olunca bu kez erkek torun bekledi. Torun Hasan nihayet 1960’larda geldi. Böylece Terzi Hasan, tek erkek torununu beşikten itibaren deniz, Bahriye ve Bahriyeli hikâyeleri ile büyüttü. Kitap, dede ve torunun 1970’lerde Bahriyeli olabilmek için birlikte verdikleri çetin mücadeleyi ve sonrasını anlatıyor. Başa gelebilecek iyi ve kötü pek çok şeyle birlikte…