Sevgili okurum.
Çevrendeki insanlar anlaşılması zor varlıklardır.
Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler.
Ama büyüyünce çocukluklarını özler, eri çocuk olmak isterler…
Para kazanmak için durup dinlenmeden çalışır, bu uğurda sağlıklarını yitirirler.
Sonra, yitirdikleri sağlıklarına tekrar kavuşmak için, kazandıkları tüm paralarını doktora,
yatırırlar…
Yarınlarından öyle derin endişeler duyarlar ki, bugünü yaşamayı unuturlar.
Dolayısıyla hem bugünü, hem de yarını kaçırırlar…
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar, ancak hiç yaşamamış gibi ölürler…”
Mutlu olmak için bazı ipuçları ise...
Çok şeye sahip olduğunuzda değil, az şeye ihtiyaç duyduğunuzda mutlu
olacaksınız.
Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayın.
Yapılması gereken tek şey kendinizi sevilmeye bırakmaktır.
Önemli olan; hayatta en çok şeye sahip olmak değil, en az şeye ihtiyaç duymaktır.”
Bu dünyada çok tecrübeler yaşadım.
Şaşmaktan, hayran olmaktan bir an geri kalmadım.
İstemeyerek gidiyorum, hiçbir şey bilmeden ve hiçbir şey öğrenmeden…
Elinden geldiğince her şeyi hoş gör,
Olanlara boş ver, haline şükret.
Geleceğe bakma, geçmişi düşünme,
Bugünü iyi geçir, zamanını berbat etme…
Şerefle bitirilmesi gereken en asil görevdir hayat,
Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye,
Bir anlık eğlence için servetini tüketmeye,
Bir yalancı mevki için, insanları ezip geçmeye,
Günlük menfaatler için, onurunu terk etmeye,
Bazı insanlara kızıp, tüm insanlara düşman olmaya, değmez bilesin….