1183-1885 yılları arasında Alman filozof Friedrich Wilhelm Nietzsche tarafından kaleme alınmış felsefi bir çalışmadır. Eserin geneli aforizmalardan oluşur. Nietzsche tüm kuralları yıktığı bu eserin kendine özgü bir üslûbu vardır. Felsefesinin merkezini oluşturan şey, kişinin coşkun enerjisini sömüren her türlü öğretinin, toplumsal olarak ne kadar geçerli olursa olsun sorgulanarak "hayatın evetlenmesi"dir. Hakikatin değeri ve nesnelliği üzerine yürüttüğü kökten sorgulaması, geniş çaplı yorumların odağını oluşturur ve etkisi özellikle kıta felsefesi geleneğinde varoluşçuluk, postmodernizm ve postyapısalcılık da dahil olmak üzere devam etmektedir. Kitap üstinsan ve bengi dönüş kavramları üzerine kuruludur. Zerdüşt herhangi bir topluma ya da herhangi bir çoğula hitap etmekten ziyade, tekil olarak sadece insanı ele alır. Ona göre kişinin en büyük düşmanı, yine kendisidir. İnsana hedef olarak üstinsanı gösterir.