Yaşam, bir ayrıntıdan öteye gidememekse eğer, bir buluta benzetiyor o zaman hayatın rengini Şair, dizelerinde göçebe... Geleneksel koşuk ya da lirist ve yahut hiçbir günübirlik hesap gütmeden, Şiirin ezberlenmiş gölgesine sığınmadan, acıya körleşmenin, ağıda dilsizleşmenin, umuda hissizleşmenin kefaretini ödetiyor adeta bize Şair.

Zerdeşti öğretinin, modern zamanın vurgusuyla satır aralıklarından taşırıyor sanki Dünü, bu günü, yarını, sözün özünü ve özün sözünü mısralarından taşırarak... Davetkâr tanrıçaların gizemli cüretkârlığıyla dizelerin parmak uçlarında gezintiye çıkarıyor bizi bir daha, Şairin hiç kimsesizliğinde, şiirin zerafetine doğuruyor bizi bir daha, bir daha... Yüzsüz dizelerin anlattığı, kızarmayan yüzümüzle...

Yeniden sorguluyor Şair dizelerinde, yüzüstü düşmüş yüzsüzlüğümüzle ve gözlerim şiiri dinliyor şimdi