Sevgili Atilla Ağırbaş’ın ‘el-göz-zihin’ üçgeninde ‘kendi kendine mırıldanarak yaptığı çizgisel konuşması’nın üretimi olan eser serbest elle çizmiş olduğu eskizlerini topladığı bu kitabında, eski Denizli sokaklarında gezintiye çıkarken, kenti, unutulan yapılarını, sokak ve meydanlarını, kentin kimliğini oluşturan öğelerini tekrar tekrar hatırlamak ve tüm bunları inceden düşünürken hayıflanıp, üzülmemek elde değil. Son yıllarda iç göç, sanayi hamleleri ve neoliberal kentsel rant politikalarıyla hunharca dönüşen kentlerden biri olan Denizli’nin kentsel mekan hafızasındaki bu erozyonu anlama, kavrama ve farkındalık üretme açısından çalışmanın çok değerli olduğu aşikar