Şehrin en işlek caddesinde, bir başıma yaşadığım çatı katındaki evimde olsak... Sabahlara kadar bıkmadan
usanmadan yaşadığımız günleri, biz olmayınca yüzünün hiç gülmediğine inandığım çay bahçelerini, gri renkli
otobüs duraklarını, tenha sokakları, o yangın zamanları, ders notlarını, amfileri, dostlarımızı, fakülte kantinlerini,
hiç ilgimi çekmediği gibi bir şey de anlamadığım ve anlamak için de kendimi zorlamadığım, itiraf etmeliyim ki
seni memnun etmek için ilgilenir gözüktüğüm -sonraları seninle ortak bir anımız olduğu için birkaç defa
okuduğum- Uygarlık Tarihi'nden konuşsak... Gecenin dördünde çay demlesek... Daha doğrusu, ben açık yaparım
diye sen demlesen... Bir şeyler yemeden sigara içmene kaşlarımı çatarak izin vermesem... Acele ile ekmeğin

arasına sıkıştırdıklarımı, yarısını benim yemem şartıyla kabul etsen...

Ayrılık getirir diye gözlerimden öptürmesem... Sen de kaşlarımın kenarından öpsen... Sam Brown, Tanita
Tikaram, Nazan Öncel, Tracy Chapman, ne bileyim işte Pink Floyd, Ezginin Günlüğü, Fikret Kızılok dinlesek...
Zaman Zaman'ı birlikte söylesek... Şükrü Erbaş'ın, Ahmet Telli'nin şiirlerini okusan bana... Senin sevdiğin şeyleri