Dört Talmud Okuması Emmanuel Levinasın 1963-1966 yılları arasında Yahudi entelektüellerinin katılımıyla Pariste oluşturulan bir kolokyum vesilesiyle verdiği konferanslardan oluşuyor. İsrailin sözlü geleneğinin yazıya geçirilmiş hali olan Talmud, Levinasa göre, Yahudi şeriatına dair ameli meseleleri, hatta incir çekirdeğini doldurmaz görünen tartışmaları ele alırken bile arka planında her zaman felsefi bir içerik, evrensel bir mesaj ve bilgelik barındırır. İşte Levinas bu kadim bilgeliği, Yahudi kültürü ve metinlerine aşina olmayanlar için anlaşılır kılmaya çalışırken aslında Yahudi düşüncesini modern dile tercüme etmek doğrultusunda örnek bir yorum faaliyetine girişiyor. Talmudu çağdaş sorunlarla ilişkilendirirken metin okuma ve yorumlama sanatı üzerine de önemli bir ders veriyor.
Kitapta yer alan konferanslar affolunmaz suçun affı, ahlak ve adalet arasındaki ilişki, İsrail devletinin kuruluşu gibi konularla ilgili Talmud metinlerinden seçilen bölümlerin satır satır yorumlanmasından oluşuyor. Tanrının Sina dağını Yahudi halkının üzerine kaldırdığı ve onları, Tevratı kabul etmezlerse yok olmakla tehdit ettiği Kitab-ı Mukaddes kıssası Levinasın yorumuyla özgürlük ve bağlanma diyalektiğinin sorgulaması halini alıyor. Kul hakkına tecavüzü konu alan bir Talmud metni, Yahudilerin bazı Nazileri affedilebileceğini, fakat Heideggeri asla affedemeyeceğini söyleyen Levinasın okumasında affetmenin sınırlarına dair bir tefekküre dönüşüyor. Dört Talmud Okuması Yahudilik araştırmalarıyla ilgilenenler kadar Levinasın felsefesini üzerinde kafa yoranlar için de oldukça önemli bir kaynak.