12 Temmuz 1980 Sevgili Babacığım, Bana diyorsun ki: “Kimsenin etlisine sütlüsüne karışma.” Sözünü tutuyorum, ben etliden de sütlüden de uzak duruyorum da şu otludan uzak duramıyorum. Geçenlerde sınıfta bir grubun lideri söylev verdi. Dedi ki: “Bundan sonra sınıftaki otları layık olduğu yerlere, hayvanların midesine yollayacağız.” Babacığım, ben gene de korkmadım. Siz de içinizi ferah tutun. Büyük ihtimalle hiçbir hayvanın midesi beni sindiremez. Babacığım, yakında ihtilal mi, inkılâp mı olacakmış ne? O zaman zaten bize yani otlara bu ülkede yer kalmayacakmış! Ben bunlara inanmıyorum babacığım. Sağdan da soldan da boşa kürek çekiyorlar. Dümen bunların elinde değil fakat şu dümeni elinde tutanlar, gemiyi berbat bir fabrikanın limanına sürüklüyorlar. Babacığım, ben şimdilik o gemilere binmekten kendimi korudum. Bu fabrikanın öyle berbat dişlileri var ki eğer bizimkiler oraya kadar kürek çekerlerse bu fabrika hepsinin değil etlerini, kemiklerini bile un ufak eder. İşte o zaman yapabileceğimiz bir şey kalmaz. Özür dilerim babacığım, mektubumu burada kesmek zorundayım, kurşun sesleri bizim eve yaklaştı. Bundan sonra yazacaklarımı bilirsin, yazmışım gibi oku anneme.