Gece diyorum. gece, uzun gece. Oturmuş. sabahı bekliyor. Sokak olabildiğince şen birbiriyle şakalaşan gençler, hemen peneceremin önünden geçtiler. Bir bakıyorsun gecede, gaz sancısından belki ağlayan bebek sesi hiç susmuyor, diyorum. Yeryüzünde arabalar mı çoğaldı birbirini takip eden bu korna sesleri, sonuna kadar açık radyo, hızla geçen arabadan geliyordu bağıran müzik sesi. Aslında varoş, bu sessizlik, ağlamaklı diyorum. Dönüp duruyorum, uyuyamıyorum uyku akarken gözlerimden. Odada kısık sesli radyo, radyoda Cahit Sıtkı Tarancı şiiri, gündüz şiirinin son iki dizesi diyorum. ezberledim.