Dikkat Asya geliyor. Kaç kişi bu Asya? Bir Olric değil tabi, Sancho Panza bir Hastings olsaydı mesela, kendimize zarar veren bir yönümüz vardı hep. Gizli kalmış kişiliklerimiz, ortaya çıkmayı beklediğimiz, “Zorla mı yazıyorsun?” diyordu Asya. Bu defa öyle. Bak şu sayfalara, hiç yaşanmış gibi değil. Kim yazdı bunları? “Abartma istersen” diyorum. Kaç adım attık, geldiğimiz yer aynı bak. Hala yanındayım, sana ihtiyaç duyuyorum. Olsana benim kahramanım, kurtarsana yine. Ne çok söyleniyorum. Sanki bir balığım. Konuştukça baloncuklar çıkıyor ağzımdan. Alık alık bakan gözlerim bir gecekondu karasında oturup, kapısının önündeki çamura bir balık gibi, “Susuz da yaşayabiliyorum” diyorum. Seviniyorum, yaşasın, yaşıyorum.