Her aşk kendi yalnızlığının kahramanıdır ve her kahraman en büyük yalnız... Bir yok oluş hikâyesiyle ayağa kalkan aşk, hayatımızdan götürdüğü her şeyi çıldırtan kalabalıklarla üstümüze yürüttü. Suyu kalmayan bir nehir yatağında yaşamaya çalışan balık misaliydik. Hepimiz aşıktık. Kimimiz süslenmiş gülücüklerimizle kızılcık şerbeti kıvamında nefeslenirken, kimimiz ağır bir ateşle yanmaya meyillendi. Hayata sırtını dönüp nefessizliği özleyenimiz de vardı, bütün insanlığa meydan okurcasına dimdik ölenimiz de. Araftaydık. Yüzümüzde en nadide bahar çiçekleri oynaşırken, içimizde zebanilerin halayında figürandık. Hepimiz kahramandık. Çünkü; Her aşk, kendi yalnızlığının kahramanıydı ve her kahraman en büyük yalnız... Ama... En Çok Ben Yalnızım.