Bende olmanın tende olmakla, hatta yanında olmakla uzaktan yakından alakası olmadığını seni severken öğrendim.Yürek susluğunun yaşantımız üzerindeki etkisinin hayal dünyamızda herhangi bir renklenmeye engel olamadığını seni özlerken öğrendim.Her şiirin içinde bir ömür yeşerten şehir gibi, hatta dünyaya nam salmış korkusuz bir memleket gibi getirici olduğunu. Mısraların arasında dolaşırken gülüşünle ve oluşunla beslendiğini seni okurken öğrendim.Seni yaşarken öğrendiğim kalem tutmayı her şeyden üstün tutup yepyeni dünyalar imal edip o dünyalarda hoş güzellikler yaşamayı ve bir çift göz bebesini mümkün olunan en uzak tarihe taşımayı seni yazarken öğrendim.…Bugün aslında dündür.Dün kimdir.