Bu çalışma, 20. yüzyılın önümli düşünürlerinden biri olmasına rağmen çağdaşlarının çoğuna nispetle ülkemizde henüz pek az, neredeyse hiç tanınmayan bir alman filozofun, Eric Voegelin'in (1901-1985) politika teorisini, moderniteye yaptığı eleştiri çerçevesinde ele alıyor. Geçtiğimiz yüzyılın en tartışmalı filozoflarından biri olan Voegelin, aşkın tecrübeyi politik teorinin dışında bırakan yahut hiçe sayan modern politika teorilerini radikal bir tarzda eleştirir. Onun politika teorisi, politik eylemde bulunan insanın, varlığının asli temeliyle tekrar buluşmasını, moralite ile politikayı bir arada düşünebilmemizi ve ideoloji ile politikayı birbirinden ayırabilmeyi sağlayacak temel felsefi kriterleri keşfetmemizi mümkün kılar. Hepsinden önemlisi, Voegelin, politika teorisinde, modern dönemde kaybedilmiş olan ortaklığın, politik, moral ve spiritüel ertaklığın felsefi ve sosyolojik varolma koşullarını gözler önüne serer. Bu ortaklık insanın temel tecrübesiyle, anlam arayışıyla ilişkilidir; temel tecrübesinin kaybı, ortaklığın kaybı demektir.

Henüz dilimizde yayınlanmış hiçbir eseri olmayan Voegelin üzerine Türkçedeki ilk çalışma olması dolayısıyla bu çalışma öncelikle Voegelin kimdir ve politika teorisini oluşturan temel düşünceler nelerdir? sorularından hareketle yazılmıştır. Diğer taraftan, tarih teorisi / felsefesi niteliği de taşıyan politika teorisi eksenindeki gemiş çaplı felsefi, teolojik ve tarihsel soruşturmasının genel bir panoramasını da sunmaktadır.