Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde... Afrika
ormanlarının birinde... Bazen yağmurlu, bazen
yağmursuz geçen günlerin, yağmursuz bir gününde...
Bizim fil ailesi, günü birlik bir geziye karar verdi.
Güneşin ışıltısı, yapraklar arasından süzüle süzüle
ortalığı aydınlatıyordu. Bizimkiler, yola çıkmak üzere
hazırlandılar. Benim uykum henüz açılmamıştı. Bir
ağaca yaslanmış, mahmur mahmur onları
seyrediyordum. Babam, yerimden kıpırdanmaya pek
niyetli olmadığımı bir bakışta anladı.
Öfkeyle:
“Hey! Kımılda biraz,” diye bağırdı.
“Ben gelmiyorum. Bir fil olarak her gün sizinle birlikte
olmaktan bıktım. Siz nereye giderseniz gidin, bana da
karışmayın,” dedim.