Onlar için pek de bir şey yapmamışım.
Daha doğrusu yaptıklarım onlar için çok da önemli değilmiş.
Öyle dediler!
İlk başlarda çok üzülmüştüm. Biraz zaman geçince kendimi toparladım.
Anladım ki meyve veren ağaç taşlanırmış. Her şeyi yıkıp yeniden yapmaya karar verdim.
Hiçbir şey için geç değildi. Kendime güveniyordum.
Yeniden ayağa kalkıp geçmiş hatalarımdan ders çıkartıp yoluma devam edebilirdim.
Kararlıydım.
İki önemli şeyi fark etmiştim:
İlki, kimsenin beni inek yerine koymasına izin vermeyecektim.
İkincisi ise, nasıl başarılı ve mutlu olacağımı artık biliyordum.