İnsan kaynakları yönetimi (İKY) farklı bir anlayış olarak ortaya çıktığından beri tüm kurumlar için büyük önem arz etmektedir. Günümüzde farklı tanımlar yapılsa da insan kaynakları yönetimi çalışanların bir kaynak olarak değerlendirilip, birey olarak çalışanın kendisine, çalıştığı kuruma ve topluma faydalı olacak şekilde, etkili ve verimli olarak yönetilmesi anlamına gelmektedir. Ülkemizde özellikle büyük ölçekli kurumlardaki insan kaynakları yönetimi yaklaşımı, personel yönetiminden farklı bir biçimde, İK ile ilgili sorumluluğu diğer yöneticilere de kazandırarak kurumlar içerisinde İKY kültürünün yerleşmesini sağlamış ve ona stratejik bir nitelik kazandırmıştır. İKY, sahip olduğu çeşitli işlev, uygulama ve araçlarla kurumların rekabet üstünlüğü kazanması için faaliyetlerini gerçekleştirmektedir. Özellikle temel yapı taşını insanın oluşturduğu dikkate alınırsa sivil toplum kuruluşları (STK) için bu konu daha fazla ön plana çıkmaktadır. Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar olan STK’lar, faaliyetlerinde farklı çalışan türlerini istihdam etmektedir. STK’ların İK mimarisi, büyük bir bölümü gönüllüler olmak üzere tam ve yarı zamanlı çalışanlardan oluşmaktadır. Dolayısıyla bu çalışanların farklı istek, talep, beklenti ve motivasyon kaynaklarını tespit ederek, buna göre stratejik anlamda İKY’yi etkileyen iç ve dış çevre faktörlerini de dikkate alan bir yapı oluşturulmalıdır. Bununla birlikte çalışanların benzersizlik ve stratejik değerine göre farklı bir İK mimarisi ve yapısını oluşturmak da İKY’nin görevidir. İKY’nin bir iş ortağı olarak İKY işlev, uygulama ve faaliyetleri ile buna uygun bir İK departmanı yapısını da oluşturması gerekmektedir. Bu çalışmada tüm bu konular özet olarak açıklanmaya çalışılmış ve STK’lar için faydalı olacağını düşündüğümüz, okuyuculara farklı bakış açıları kazandıracak öz değerlendirme uygulamalarına da yer verilmiştir.