Yeniden Dünyaya Gelebilmen İçin
Sen hiç göz mektubuna düştün mü!
Ağlamak mürekkebi geçtiğinde,
Sözler yetmez yüreğin uğultusuna.
Kalemde ölü ruhlar gezinir ya.
Hani dirilmek, hani benim gençliğim.
Hani basamaklarını çıktığımız şiirler.
Siz insan değilsiniz geceler.

Anlamayı bilinmezlikle geçtim.
İnsanlık kadar yaşasam,
Hiçbir şey sevişim kadar etmez.
Acılarımı göklerin üstüne de çıkarsam
Sendeki gidiş yaramdan geçmez.

Böyle mi olacaktık, biz.
Hani her şeyde bir kişiydik.
Şimdi yaşlılığını kusan intiharsın.
Bırak isteme, isteme beni kendine.
Bırak aşkımızın kanlı mendilleri
Onlar vedamızda saklı kalsın.
Onlar yerle gök arasında,
Gerçeği sınırsızlığımız yapsın.
Unutma sevgilim,
Bir gün yeniden doğacak,
Kendini başka bedende bulacaksın.
Unutma ki,
Seni son nefesinde gören bendim.
İtirafını mezarına ben gömdüm.
Oradaki sırrımı ölüme bile söylemedim.
Sırrım ne diye sorarsan,
Yeniden dünyaya gelmen için,
Ruhumun son damlasını sana döktüm.

Kudret Alkan / Karantina Zamanları