İnsanlar kimi zaman kendi düşmanlarını besler. Farkında olmadan içinde yandıkları ateşe benzin dökerler. İnsan bunu neden yapar? Beynimiz bize türlü oyunlar oynamayı sever de ondan. Beyin gün içinde onlarca düşünce üreten büyük bir makine gibidir. Ama kendinize biraz yakından bakınca, aslında çoğu zaman sadece bir ya da iki kaygılı düşünceyi zihnimizde çevirip durduğumuzu görürüz. Kendimizi amansız bir döngünün içinde çaresizce debelenirken buluruz. David Carbonell, bu durumu şu eğlenceli deyişle betimliyor: “Buz üstünde kayan yağlı balığı tutmaya çalışmak.” Biraz düşününce bunun imkânsızı gerçekleştirmek isteyen beyhude bir çaba olduğunu anlarsınız. Bu kitapta daha işe yarar bir düşünce ileri sürülüyor: Kaygılı düşünceler sizi kıskıvrak yakalamadan siz onları yakalayabilirsiniz. Yazar kaygıyı anlamaya ve kafada çözmeye çalışmak yerine kaygıyla pratik ilişkimizi dönüştürmeye davet ediyor bizi. Danışanlarının kaygıyı ve stresi nasıl yendiğini anlattığı hikâyeleriyle Carbonell, okura pratik bir rehberlik sunuyor. Her şeyden önce sadece kendiniz için bir şeyler yapmaya başlayın. Kaygıyla çatışmaya gerek yok, sorduğu soruları yanıtsız bırakın yeter.