Cem Erdeveciler metinlerde olan kavramsal anlatım biçimini aşarak, görünen dünya dışında çağrıştıran ve okuru anlamın içerisine çeken bir alan yaratıyor şiirde. Duygular ve günlük kabuller üzerinden değil, hayatın, hatta toplumun dün – bugün sürekliliğinde var olan sorunsallarının merkezinde ki bir aydın aklı ile yazıyor.
Bu yönüyle şiirin poetik alanındaki biçim öz tartışmasında öze daha yakın duruyor. Tabii ki bi-çim konusunda kolaycılığa kaçmadan. Bir dönem Türk Şiirinde popüler olan, günümüzde sönümlenen toplumcu gerçekçi alanı terk etmiyor. Bunu yapmasında ki önemli etken, evrensel sorumluluğu bilinçle kavramasıdır.
İnsan olmanın diğer hallerine de kayıtsız kalmayarak arkadaşlığa, sevgi ve aşka göndermeler yapan sağlam ve naif şiirleri de okurun duygu dünyasına sunuyor. Yaptığı öznel bir alana kayıyor algısı oluşturmuyor şiirinde. Bunu daha çok bir edebiyatçının okurla söyleşmesi gibi gerçekleştiriyor.