İslam ahlakının teorik altyapısı Kur’an-ı Kerim tarafından oluşturulurken, pratiğe uygulanışı Hz. Peygamber’in sünnet ve hadisleri ile sahabenin uygulamalarına dayanmaktadır. Kur’an’ın ahlak inşasındaki katkısı sadece teorik ve fikrî altyapı oluşturmakla ile sınırlı olmayıp o, kıssalar yoluyla pratik örnekler de sunmaktadır. Bu araştırmada biz, Kur’an’ın ahlak inşasında realist / makul bir tutum takındığı ve insan fıtratını gözeterek ahlaki yönlendirmeler yaptığı hipotezini inceleyip, ayetlerin bu hipotezi doğrulayıp doğrulamadığını ve doğruluyorsa bunun ne şekilde tezahür ettiğini ortaya koymaya çalıştık. Kur’an’ın ideal bir ahlak belirleyip bunu her şeye rağmen yerleştirmeye çalıştığı tezi de Kur’an’dan hareketle temellendirilebilir. Fakat bu iddia edildiğinde bile Kur’an’ın ideali gerçekleştirme yolunda insan tabiat ve psikolojisini gözetip gözetmediği sorusuna cevap aranmak zorundadır. Allah’ın Kur’an’da insan için uygun gördüğü iyi ahlakın insan fıtratı ve dünya şartları realitesiyle bağdaşmayan bir ideal, daha doğrusu bir ütopya olduğu savunulabilir mi? İnsan hayatını dönüştürmeyi amaçlayan bir mesajın idealist değil realist olması onun amaçları açısından daha makuldür.