Mutluluk özgürlüktür. Bağımlılık özde esarettir. Bireyi kendisinden ve toplumundan uzaklaştıran, zarar veren her türlü yararsız alışkanlıklar bağımlılıktır. İnsan eşref-i mahlukattır. Tasarım ve potansiyel donanım itibarıyla kayıtsız şartsız saygıdeğerdir. Taşıdığı sorumluluk itibarı ile mutluluğu en çok hak edendir. İnsan bir yolcudur. Yolculuğu yaradılışı ile başlar, sonsuzluğa kadar devam eder. Mutluluk kişinin kendisini ve varlık alemini tanıması ile başlar, gerekli donanımla donanıp, sağlam kişiliği ile olaylara bakışı, gerekli yerlerde
katılışı ile devam eder. Mutluluğunu kâmil insan olma ile taçlandırır. Mutluluk, insan iç dünyanın dış dünyayı temaşa etmesidir. Mutluluk, baktığını görmek, gördüğünü anlamak, anladığını yaşamaktır. Mutlu olmak; bulunulan her yerde muhataplarıyla doğru iletişim kurabilmeye bağlıdır. İletişim yeteneği olan, her yerde mutludur. İletişim becerisi olmayan kişi nerede olsa mutsuzdur. Zira hayat iletişimdir. Yaratanla, yaratılanla konuşma ve anlaşmadır. İnsan cahildir, öğrenmek zalimdir terbiye ister. İnsan; goncadır açmak,
filizdir büyümek, buluttur yağmak, sudur akmak, çiçektir koklanmak, duygudur sevilmek, cevherdir işlenmek, enerjidir kullanılmak, baruttur patlamak, şimşektir çakmak, havadır solunmak, zayıftır yardım, naziktir ihtimam, sevgidir saygı, hastadır refakat, misafirdir kabul, turisttir rehber, yolcudur istikamet, kul'dur mutluluk ister. Bütün bunlar terbiye ister. İyi bir terbiye mutluluğun şifresidir. Terbiye olmadığında; su sele, enerji yıkıma, sevgi nefrete, mutluluk mutsuzluğa, hayat yaşanmaz işkenceye dönüşür. Bunun içindir ki eğitimsizliğin hürriyeti yoktur. Eğitim plandır, programdır, davranışa yön vermektir, duyguları terbiyedir. Yeterli düzeyde terbiyeden nasibini almayanlar potansiyel tehlikedir. Her insan kendi hayat gemisinin kaptanıdır. Hayat yolculuğunda mutlu ve güvenli seyir dileklerimle... Kitap hakkında görüş ve düşünceleriniz için: aerdogan08@gmail.com