O ses ki kimi zaman yanıktı. Hakk'ın kelimeleri o sesten huşuyla süzüldü, gönüllerin derinliklerine. Bir nice titredi çorak gönüller. Berekete kavuşup nurunda yeşerdiler.

O ses ki kimi zaman latifti. Letafetle süzüldü. Süzülen o kelimelerde müminleri ferahlatan vaat vardı.
O ses ki kimi zaman kılıç gibiydi: Keskindi. Coşkuyla çağladı alem-i küfre, tevhidi haykırdı üzerlerine. Tevhidi kuvvetlendirdi, bütün gayretiyle.

O ses ki kimi zaman yumuşaktı. tatlıydı. Rahmetin enginliğini bu tatlılıkta anlattı.
O ses ki sadırları açandı. Sineleri yakandı.
O ses ki kalplere tesir edendi. Haşyetin ahenginde derinlere işleyendi.

O ses ki kimi zaman pek dokunaklıydı. Peygamberlerin hayatlarını içli bir şekilde anlattı. Kimi zaman müjdeleyici, kimi zaman uyarıcı ayetlerle gönüllere aktı. Mevla bu harika sesi hibe etti. O da onunla her millete hitap etti.
O billûri sesi Kur'an yoluna feda etti. O ses, Kur'an'ın sesi oldu. Tilavet bahrinden İslam sahrasına bir güneş gibi doğdu...