İnsan, hızlı koşmanın da etkisi ile kısa bir sürede okula varmıştı. Okula girdiği anda, neredeyse tüm öğrencilerin dışarıda olduğunu fark etti. Sağ tarafında bulunan kantin binasının önünde oldukça büyük bir kalabalık vardı. İnsan, hızlı adımlarla kalabalığa yaklaştı. Yerde bir öğrenci yatıyordu, yüzü tanınmayacak haldeydi. Ağlama ve haykırış sesleri okulun tüm bahçesini kaplıyordu. Kalabalığın içine ''Açılın, açılın!!'' diye bağırarak biri girdi. İnsan, bağıran adama doğru baktı. Üzerinde siyah bir ceket, kumaş bir pantolon vardı. İnsan, meraklı gözlerini adamın yüzü ne doğru çevirdi. Kirli sakallı, mavi gözlü oldukça iyi görünümlüydü. Kirli sakalın, kalabalığın arasına girmesi ile ''Hocam, lütfen yardım edin'' sesleri yükselmeye başladı. Kirli sakal, herkesin sakin olmasını söylese de öğrenciler yaşadıkları bu durumun karşısında sakin kalması imkansızdı. İnsan, daha okulun ilk gününde bir ölümle karşılaşacağını düşünmüyordu. Zaten böyle bir durumu kim düşünebilirdi ki? İnsan sadece izliyordu, şok olmuştu. Nefes alışverişi yavaşladı, tüyleri diken dikendi. Hiç kimseyi tanımıyordu, burada ne olduğunu da soracağı kimse yoktu. Yutkundu, aklına dün kızıl saçlı kızın anlattığı hikâye geldi. Acaba gerçekten o parka gidenler ölümü mü çağırıyordu?