Bu kitaptaki öykülerin çoğu cinayet üzerindedir; ve her biri tarzının gereklerini yerine getiren bir örnek olduğu için seçilmiştir; gerilim, entrika, mantık ve tatmin edici bir son örgüsü içinde yaratıcı ve eğlendirici örneklerdir.
Her biri, yazım niteliği kadar, editörlük açısından da tarzının gereklerine bağlılığı ile dengelenmiştir.
Öyküler, ölüm, tehlike ve kötülüğü bir dans olgusu içinde verir. Bu ilginç bir birleşimdir, zira dansı, tehlike, esrar ve uğursuzluklarla asla bağdaşlaştırmayız. Dans, yaşamı kucaklayan bir mutluluktur; neşedir; hareketin estetiği, duyguların bir ifade biçimidir; insanın güzelliğine cinselliğine bir övgü, bir ayindir.
Dansı romantizme giden yol olarak düşünürüz. Komik yanı da vardır, insanı iyileştirici tarafları da. İfade ettikleriyle özellik kazanır. Yağmur için dans ederiz; bol hasat için. Ve bereket için dansa sığınırız.
Ancak bu öykülerde dansın, daha karanlık amaçlarının anlatımı için kullanıldığını görüyoruz: Bir tuzak, tehlikeli bir davet, acı bir rekabet, bir saldırganlık, hatta sosyo-politik bir başkaldırış, bir kadın düşmanlığı, sağlıksız bir ruh ve dahası deliliğe giden bir yol.