Pazartesileri oldum olası çok sevdim. Mutlak bir yenilik hissi. Hiç açılmamış bir
kitabın sayfalarının arasında bir yerlere burnunu soktuğunda aldığın o koku gibi.
Bu satırları belki taze bir Pazartesi, belki yorgun bir Çarşamba, belki tembel bir Pazar günü
okursun. İsterim ki bu satırlar ne zaman karşına çıkarsa çıksın, sen onları o zaman kendine
küçücük bir işaret olarak alasın.
İçinin bir yerine bir kelime dokunsun, elinin gitmediğine cesaretin, cesaretinin yetmediğine
elin uzansın. İsterim ki kalbin hayatında bir yeni’ye açılsın, sonra da en beklemediğin anda
hayatına alışılmış değil de, henüz kendisiyle hiç tanışılmamış heyecanlar yayılsın.