Şeytan tasarımı, bir karşı-tasarımdır; yani, iyiliğe karşı kötülük tasarımıdır. İyilik, iyilik üretme konusunda yeteneksiz olduğuna göre, bu konuda daha yetenekli olan karşıtının içinden çıkmak durumundadır: Kötülük, iyiliğin lokmasıdır; açıktır ki Şeytan ya da Satan, iyiliği beslemek, ona lokma olmak, onu büyütmek zorundadır. Böylesi bir tasarımda Şeytan ya da Satan, hemen hemen tüm olumlu ve güzel şeylerin yaratıcı kaynağı olarak karşımıza çıkar. Acı varsa, sıkıntı varsa, ötesinde kötülük varsa ya da bunların kimliklendirilmiş biçimi anlamında Şeytan/Satan varsa, gelecek var demektir. İlksel tasarımlarda insanlık bunu görmüş ve Satan’ı ya da Şeytan’ı bu anlamda kimkliklendirmiştir. Özellikle tektanrıcı dinlerle insan, kendi bedeninden ve doğadan koparılınca acıyı, sıkıntıyı ve kötüyü temsil eden Şeytan ya da Satan, önsüz-sonsuz ve mutlak bir Kötü olmuştur. Kısırlaştırıldığı için iyiliğe, güzelliğe lokma olma olanağı elinden alınmıştır. Bu durum insanın düşünsel tasarımlarında ve davranışlarında büyük bir yabancılaşma getirmiştir. Bu diyalektiğin yadsınması, akıldışılık alanına taşınılmasıdır; akıldışılık alanında, kara bir nihilizmdir. Böylesi bir akılcılık gerçekten can sıkıcı. La Vey, tasarımını bu can sıkıcılık üzerine yapılandırıyor; Şeytan’ı ya da Satan’ı, insanı ödüllendiren bir ödüllendirici olarak öne çıkarıyor. La Vey, Şeytan’ın ya da Satan’ın kökenine ineceğine, iyiliğe lokma olma yeteneği elinden alınmış, kötülük üreten kötü durumundaki Şeytan ya da Satan’ı, tasarımının kahramanı yapıyor. Şeytan ya da Satan, ödüllendirici olmaktan çıkıyor ve cezalandırıcı olarak sahne alıyor.


Günümüzün Şeytan ya da Satan tapımını, yalnızca karanlıkçılığın, batıl inancın ya da sıradan aptallığın bir yansıması olarak algılamak, gerçeği tam olarak kavrayamamak anlamına gelir. Şeytan ya da Satan tapımını yaratan asıl neden, adaletsiz bir düzen ve çalışma koşullarına karşı isyandır. Ne var ki ilksel Şeytan/Satan tasarımlarına karşıt olarak Şeytan’ın/Satan’ın yapısındaki karşıtlık ortadan kaldırıldığından bu kimlik, adaletsiz bir sisteme ve çalışma koşullarına karşı ezilenleri kurtuluşa taşıyacak başkaldırıyı örgütlemekten mahrum kalır. Tasarım gereği Şeytan/Satan, tersiz ekmeğin, spekülasyonun, uyuşturucu ticaretinin, kaçakçılığın, fahişeliğin ve hırsızlığın temsilcisi olur; daha doğrusu kolay kazancın tanrısıdır Şeytan ya da Satan; güncellersek tembelliğin, sahte olanın, baştan savmanın, kültürsüzlüğün ve provokasyonun tanrısı olup çıkar. Geçmişte umudun tanrısı olan Şeytan ya da Satan, bugün umutsuzluğun tanrısıdır. İnsanlık kazanımlarını yiyip tüketen ve onları kara kazanımlar durumuna dönüştüren kıvrak bir zekanın kimliklendirilmiş biçimidir.