Şehr-i Sinope veya bugünkü adıyla Sinop, ismini aldığı peri kızının kaderini paylaşmakla karşı karşıya
kalmıştı. Çünkü onun da bekâretine göz koyulmuştu, hem de bir nükleer santral uğruna. Şimdi, binlerce
yıllık kadim kültürü ile bu tacize karşı savaşmak zorundaydı. Su Perisi Sinope, Diogenes, VI. Mithridates,
Tarzan Kemal, Barış ve Tom, Hades’in ülkesinden Sinop semalarına gelerek bu savaşı başlattılar. Kemal ve
Sinem’in şahsında, tüm Sinoplular da bu savaşa katıldılar. Sinop kurtarılabilecek miydi? Mutlaka
kurtarılmalıydı. Çünkü onun benzersiz özellikleri vardı.
Bazen haşin rüzgârların coşturduğu deniziyle asi mavi, bazen de yaprak kımıldamayan sessiz ormanlarıyla
uysal yeşildi.
Bir kıyısındaki deniz, göl gibi durgun suyuyla huzurlu mavi iken, diğer kıyısındaki deniz, dalgaların
heybetiyle beyaz deliydi.
Bir tarafı suda yüzen cennet adası, diğer tarafı cehennemî cezaeviyle ünlü sürgün adasıydı.
Şehr-i Sinope; tıpkı aşk gibi, tıpkı yaşam gibi, zıtlık tanrısı ile mükemmellik tanrısının birlikte yaşadıkları
kutsal bir mekândı.