Ülkemizde yaşamış mahallî fıkra tiplerinin sayısını belirlemek sanıldığı kadar kolay değildir. Bu
alanda 1990 yılında Dr. İbrahim Altunel tarafından hazırlanan bir doktora çalışması o gün için
ulaşılabilecek sayıya yaklaşmış olabilir. Ancak yeni çalışmalar bizlere yeni mahallî fıkra tiplerini
kazandırmaktadır. Belki, bizim istediğimiz özellikleri taşıyan yeni fıkra tipleri ortaya çıkmamaktadır
ancak henüz keşfedilmemiş, derleyicilerin ilgisini bekleyen dünün tipleri vardır.
Olayın bu boyutun ülkemiz için geçerli olduğu kadar Türk dünyası için de geçerlidir. Bütün
Türk dünyasının bir tür ortak fıkra tipi gibi algılayabileceğimiz Nasreddin Hoca’mızın yanına, Türk
coğrafyasında tanınan tipleri de unutmamamız gerekecektir. Belki bir Nasreddin Hoca kadar tanınıp
bütün Türk dünyasını güldüren tiplerimiz olmayabilir ama onların da kendi çaplarında şöhretlerinin
yayıldığı geniş birer coğrafyanın olacağı unutmamalıdır. Bunlar arasında başka ülkelerin dillerine de
çevrilenlerin olduğunu hatırlamalıyız. Aklımıza ilk gelecek olan örnek muhakkak ki Aldar Köse
olacaktır. Bunun yanında yer alabilecek olan Kemine, Esenpolat, Ahmet Akay, Ayrım Tağı, vb. birkaç
adı hemen ekleyebiliriz.
İnanıyoruz ki Türk toplulukları arasındaki geliş gidişler, bilgi alışverişleri sürdükçe bu fıkra
tiplerimiz de pasaportsuz olarak bütün Türk dünyasını dolaşmaya çıkacaklardır. Böylece bizler Türk
dünyasının gülme haritasının taslağını da hazırlama şansını yakalayabileceğiz. Yeter ki bizler artık
aramızda olmayanların nüktelerini yakınları ve sevenlerinden derleyerek dağarcıklarımıza alabilelim.
Son yıllarda sunulan bazı bildiriler ve yayımlanan bazı makaleler bizim için birer umut kaynağı
olmuşlardır.
Bu çalışmamız elbette gençler yol gösterecek, belki de bazılarımızı bu tür bir çalışmaya
yönlendirecektir. Yeter ki bizler aramayı bilimsel yollarla yapalım ve kaybolmaya yüz tutan
hazinelerimizi gün yüzüne çıkarmaya çalışalım.