Bir karşılaşmayla başlamıştık aşka. Tüm yasak duruşları bir bir zorlayarak... O gündelik çalkantılarımızı da bırakarak... Söz geçiremediğim o kadınsı, anarşik yanımı da alarak. Yalnızlık dışarıda kaldı. Herkesi affedebilirdim. Yalın bir suya düştü yalnızlığım. Giysilerim kabuğunu bıraktı. Acemi ayaklarıma düştü aşk. Senin büyüklüğünde öpüp başıma koydum şehrini. Büyüklüğünde bir nokta yük oldu bana; oysa değerin yokluğundaydı. Bütün bunlar bir yana , bir de anlamak vardı. Aşk hevesine düşmek başka, tanımak, karşılaşmak başkaydı. Yüreğe düşmeyen sevilere tutkunuz biz, güçlüdür suslunuğumuz bile. Ne geçmişi ne geleceği vardı. Sarmalandı, içsel, dışarıya taşınamayandı. Koca bir mevsimde kendine dönüşendi. Apansız düştü kalplerimize, götürdü bizi tanımsızlığına. Aklım sustu, yüreğim boşandı...