Bakınca gözlerine Allah’a yaklaşıyorum Yoksulluk azalıyor yeryüzünde yüzünün Bulutlar dağılıyor gülümsemene bak Cennet gözlerinden sürgün etme beni

Ey gül devrinden koparılan taze yara, çağlar aştım şehrindenKandillerinden damıtılan ecel gömleğiyle düğümlendi dilimToplandıkça dağıldığım şehrayin, kırk yamalı kalbimin kilidiKırıntılarım kuşlarla cilveleşirken bir arpa boyu yol gidemediğimÇözülemeyen sırrın imece sarhoşluğunda tek celsedeyim, bambaşka

Eşya gürültüden kesilirse, bir şekle bürünür sevgi Etkileyici bir hüzün gibi kesilirse dünya Süt gibi Bir sekînettir beklenen ve göveren etler içinde İllet mimsiz hem yetim, yeminlerden bir türev Selam veriyor işte öğle ezanına şiiriyet Maskeli bir çiçek, travel sistem Geçerli iktisadi düzen yerleşmiş bebek arabasına

Ben, Cesur Melek. Hem cesur hem de melek olmayı yani ismimin hakkını verebilmeyi kendime görev edinmişim. Evet, kendimi bildim bileli böyleyim ancak kendi içinde değişen, artan veya azalan dinamikleri var bu durumun da. Büyüdükçe her şeyi anlamlandırmak için zorlu süreçleri hazmetmek zorunda kaldım. Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum da en çok zorlandığım dönemler çocukluk yıllarım olmuş. Bazı yaralarım ancak lise ve üniversite dönemlerimde kabuk bağlayabildi. Ben bugünümü, geçmişime borçluyum. Burada anlattığ

Yol yorgunuysan, Gönül yorgunuysan,, Vefa yorgunuysan, Rüzgârda demli bir çay içeceksin. Konuşamıyorsan, Paylaşamıyorsan, Ağlayamıyorsan, Rüzgârda demli bir çay içeceksin. Yutkunuyorsan, Kekeliyorsan, Hıçkırıyorsan, Rüzgârda demli bir çay içeceksin. Ufuklara bakıyorsan, Uzaklara dalıyorsan, Derinden hasret çekiyorsan, Rüzgârda demli bir çay içeceksin

Karanlıktı Gazze, nefesleri kesilmişti, duyuramıyorlardı seslerini dünyaya. An be an çırpınıyordu yürekleri, çırpınıyordu elleri; kaldırmışlardı Allah'a. Ne oluyordu, kıyamet mi kopuyordu ama güneş dönmemişti doğudan batıya; Karanlıktı Gazze, nefesleri kesilmişti, seslerini duyuramadılar dünyaya. Yorgunluk tüm benliklerini sarmış, göğüsleri kabarmış, sesleri kesilmişti. Bombalardan olsa gerek gözleri karanlığa boğulmuş, azıkları da bitmişti. Saydı yerdekileri, binlerce can dedi aman Allah'ım; görmemişti dah

Yorgun düştüğüm nice sokakları var bu kentin bilesin. Dizlerimin dermansızlığı sardığında dört bir yanımı, içimde çıkılmaz ve aşılmaz yokuşlar büyüyor. Kırmızı ışıklar yanıyor gözümü açtığımda her cadde başında. Ellerimde yorgun argın biriktirdiğim ümitlerime göz koymuş niceleri kesiyor yolumu. Sonra sen çıkıyorsun yolun bir köşesinden. Öyle güzel, öyle hüzünlü, öyle aniden ve öyle anlamlı bir geliş ki bu... Bir bir bağlıyor ve sarıyor kalbimin kopan ve kanayan yerlerini. Adın serin bir gölgedir bende. Sesi

İnsanın kendini tanıması ve kendinden yola çıkarak varlık âlemini anlamlandırması insan oluşunun bir gereğidir. İnsan kayıptır ve kendini bulmaktan mesuldür. Kendini bulan insan öz yurdunun hasretini duymaya başlar. Elinde asasıyla "Gezdim Urum ile Şam'ı/ Yukarı illeri kamu/ Çok aradım bulamadım/ Şöyle garip bencileyin" diyen Koca Yunus, işte bu hasretin oduyla yanmıştır. Bu arayışta âşık hem yorulur hem yoğrulur. Hayatta esas olan tekâmüldür. İnsanın tekâmülü ise ibret ve öğüt almasıyla mümkündür. Geçmekt

Aklımın kıyısına oturdum. Ay sıcağı vuruyor. Bulut turuncu, rüzgar ıslak. Savrulan yıldız tozları etrafımda dönen harflerden kelime öbekleri oluşturdu. Halihazırda bekleyen kalemimin önünde hizaya geçtiler. Hepsi heyecan içinde. Uzun zamandır baskılanmış hissiyatım harekete geçti. Orijinal ve bir o kadar da usturuplu cümleler oluşturdum. İsmi lazım değil bazı kelimeleri dahil etmedim. Onlar ahengi bozuyor. Ayrıca üslubuma da yakışmıyorlar. Hizaladığım has cümlelerimin birçoğuna metafor kaftanlar biçtim. İr

Nevbahar leylâklar şarkını söyler Yosunlar yüklenir yorgun hasreti Mor kuş kanadında gizli bir haber Duymakta omuzum bugün gurbeti Sular akşamlarda hep dalgın dalgın Zaman yumağına sarılı ufuk Bilinmez yeniden doğar mı yarın Döner mi sevdanla giden yolculuk Toprağa serilir özlem ve çiğdem Ayları gözetler çimende böcek Geceye kuşanır bir mavi şebnem Alnımı secdede toprak öpecek Nevbahar yüzüme hiç bakma dik dik Bu eve konuğuz gitmeye geldik

"İlk kitaplar ilk adımlar gibidir. Küçük ve tenha kentler gibidir insanların ilk dile getirdikleri. Mustafa Uçurum'un yazdıkları Tokat kenti gibi. Tenha ve kalbî. Ölmemeyi öğrenmiş çocukların yetimliği kurulmuş sözlerinin içine. Kayıp otobanların bir korku imgesi olarak sunulduğu bir çağda 'kayıp ırmak'lara uzanmanın güzelliğini hatırlatması... Yeşilırmak gibi..." Hüseyin Atlansoy

Hasan el-Basrî, Hz Peygamber'in hanımı Ümmü Seleme (ra)'nin terbiyesiyle büyümüş yetmişi Bedir ashabından olmak üzere sahabenin önde gelenlerinden beş yüz kadarı ile görüşme imkanı bulmuş önder bir alimdir. Hasan el-Basrîyi önemli kılan şey İslâm düşüncesinin teşekkül dönemi olarak adlandırılan ve daha sonra kurumsallaşarak birer siyasî ve itikadî model haline gelen mezheplerin fikirlerinin oluşmaya başladığı bir dönemde yaşamış olması ve nüve halinde yeni şekille- nen İslâmî her tür disiplinin gelişmesine

Yarattığı varlıkları kendi haline bırakmadığı gibi onlara en güzel ortamı da ikram etmiştir. Ancak biz insanlar O'nun ikram ettiği hayat, dünya ve sağlığımıza gerektiği gibi özen gösteremediğimiz için yaşadığımız toplumları cehenneme döndürmekteyiz. Sevgiyi kaybettik, ihanete gebe kaldık. İhanet ederek sevgi yerine şehveti önemsedik. Çünkü Vedud Allah'ın sevgi öğretisi sürgün edilmişti gönüllerimizden. Merhameti kaybettik, vicdanı kötürümleştirdiğimiz için. Rahman olan Allah'ın tecellisinden yoksunlaşan k

Ahiretin pişmanlığı dünyada yapılan hataların, günahların, zulümlerin acısını gidermez. Kapitalist dünyanın insanı hazları, zenginliği, şöhreti, beğenilmesi uğruna ahiret kazancını gözünü kırpmadan vermektedirler. Bunun zararlı bir ticaret olduğunu anladığında ise iş işten çoktan geçmiştir. Cennetin de bir bedeli vardır. Bu bedel inancın onurlu yolu- dur, Allâh rızasını, bencilliğinin, cimriliğinin, kibrinin, haksız kazançlarının, önüne perde yaparak, imanın, cömertliğin, adaletin, iffetin, hikmetin, şecaa

Kıldan ince çok inceyim, Günahla neşelenene, Kılıç gibi keskinceyim, İsyanla ömür sürene İnsanların heyecanı yüzlerinden, bakışlarından, duruşlarından okunuyor. Ne olacak hâlimiz? Nasıl geçeceğiz, bu kıldan ince kılıç- tan keskince köprüyü, diye benim üzerimden geçmeyi düşünüyor- lar. Haksız da değiller hani. Üzerimden ayakları kaydığında, ağzını açıp beklemekte olan hararetli ateşin tam içine düşecekler. Ölüm kurtuluştur, bende yanmaya göre. Ben, sizin de tahmin ettiğiniz gibi Sırat Köprüsüyüm. Kimine göre

Mesleğine âşık bir hekim, insan davranışlarının usta bir analizcisi ve güçlü bir kaleme sahip olduğunu bu kitapla ispatlamış yazar. Okur, bilimsel ya da kişisel gelişim kitabından ve hatta bir romandan çok daha fazlasını buluyor bu eserde. Akademik verilerin ve deneyimlerin birbirinden farklı ve bir o kadar ilginç hikâyelerle desteklenmesi, öğrenme zevkiyle birlikte edebiyatın hazzını da aynı anda tattırıyor okuyucuya. Evlilik öncesi tüm gençlerin mutlaka istifade etmesi gereken bir eser hüviyetine sahip ol

Modern çağ, hayatın anlamını kaybettirdiği gibi insanın kadim değerlerini de gözden düşürdü. Aklî, imanî, insanî, vicdanî ve hakikat temelli tüm değerleri ilgi alanımızdan çıkardı. İnsanın hayata tutunacağı umut dalı olan "anlam arayışına" kendi kutsadığı aklıyla nihai nokta koymayı amaçladı. Oysa anlam arayışı, insanın var olma, hayatı anlama ve kendi değerini bulma çabasıdır. Bu sebeple insanın hayattaki anlam arayışı; hakikat ile buluşuncaya kadar giderilmeyecek bir mera- kın, sönmeyecek bir umudun, yeri

Anlamadan yargılamak bir çocuğa yapacağımız en büyük haksızlıktır. Dinlemediğimiz çocuğumuzu anlamamız ise mümkün değildir. Bir defa yıktığımız çocuğumuzun hayali üzerine güven inşa etmemiz çok zordur. Anlaşılmayacağını düşünerek kendini kapatacaktır. Frekansı kapalı bir radyonun yayınına ulaşmamız nasıl ki mümkün değilse duygularını bize kapatan evladımıza da ulaşmayız. Her yaşın kendine has özel yetenek ve gelişim süreci vardır. Beklentilerimize göre yaklaştığımız çocuğun kendi yetenek ve kişiliğini sergi

"Yokluğun yok olduğu zamandı. İnsan denen varlığın adı sanı dahi anılmazdı. Bir O vardı." Daha cennet yaratılmamıştı ve Adem Havva'yı tanımamıştı. Özdü Adem'in toprağı, Rabbin kudretinin tecellisiydi. Özden öze bir yol belirdi, aşk Adem'in yüreğinde dirildi. Belirsizdi Havva. İsmi de cismi de yoktu. Daha adını vermemişti. Ama özünden bir parçanın yüreğine dokunduğunu hissetti. Sevgi ve merhamet daha özün ilk parçasında hayat busesiydi. Ruhlar âlemiydi, sohbet meclisinde bir ruh Adem'in gözünde belirdi. Tanı

Siyasetin Seyri, ülkemizle ve insanlıkla alakalı konularda siya- sete dair düşüncelerimizi içermektedir. Tarihsel ve kültürel kodlarımız neyi gerektiriyorsa olayları o perspektiften değerlendirdik, düşüncelerimizi yazıya döktük. Bunu yaparken objektiflik iddiasında hiç bulunmadık. Çünkü tarihe ve kültürel değerlere objektiflik gözlüğü ile bakamazdık. Tarafsız olmamız mümkün değildir. Rabbimizden, inancımızdan, kitabımızdan, peygamberimizden, tarihe yön veren büyüklerimizden tarafız. Selçuklunun, Osmanlının