Diyorlar ki unutma. Kaç kişi oldum ben böyle Kaç deli nehir kaç derin deniz oldum Kaç büyük deprem, Daha kaç yangın bir cehennem edecek? İnsanı, İnsana gömüyorlar

Bütün bu yaşanmışlıklar, acılı, kanlı ve karanlık tarih, devletin 'mafyabürokrattarikatsiyaset' bağındaki kirli ilişkileri Susurluk kazası sonrasında televizyon dizilerine, sinema filmlerine yansır. Deli yürek namlı, Yusuf Miroğlu suretinde karşımıza çıkarılan karakter etrafında 'Bumerang Cehennemi'nin kapısı açılır. Kurtlar Vadisi'nin Polat Alemdar'ını, Çakır'ını, Sağır Oda'nın Aras Dağlı'sını ve diğerlerini tanırız.

Suda sektirdiği taşın suya gömüldüğü yere o taştan önce ulaşan bir hızı var Cihan Oğuz şiirinin. Denebilir ki, hızın yelesini avuçlarında tutuyor ve hıza egemen oluyor şair. Aklın aklı şaşırtan yanı olsa gerek bu. Okurken kalp ritminin hayatın ritmiyle senkronize oluşunu hissediyorum, hissedilmeli. Demiştim onun için bir dörtlükte: Kifayetsiz muhterisler haramiler ve bilcümle Alçaklara sözün hançerini savururdu ya Nef'i Kazak Abdal Eşref ve de Can Yücel Şimdilerde galiba Cihan Oğuz devralıyor nöbeti

Kapı, büyük bir gürültüyle ardına kadar açılınca çarpmanın şiddetiyle ses apartmanın içinde yankılanırken duvara savurduğu sert bir tekmeden sonra merdivenlerden aşağıya aksayarak inmeye başladı. Kan damlayan, üzerinde İ'ye yazılı, kısa, her iki yanı v şeklinde oyulmuş keskin bıçağı, eteğini kalçasına kadar sıyırdıktan sonra jartiyerinin hemen üstünde bulunan kınına geçirdi.

Güvercinleri izliyor, sırtına değecek kafası korkma çocuk! kuşlar, terk etmez hiçbir yeri sınırlar insanlara çizili onların ayakuçlarına, akıl uçlarına korkunç düşlerine, gıcırdayan dişlerine çizili renksiz gülüşlerinde sakladıkları kırgın geçmiş sen söylemiştin elindeki mısır koçanıyla mızıka çalıyordu adam yalnızlık gökyüzüne benzer, çocuklar kuşlara nesneler, neyi görmek istiyorsan ona korkma çocuk! kuşlar, terk etmez soğumayan bir şehri

Sen, çok farklı gördüğüm ve hayallerimi süsleyen asi bir çocuksun! Bana hayatı öğretmeye çalışırken, ben senden bu kadar etkilenmişken, senin şu düşündüklerine ne demeli? Sen yokken deden vurulmuş. Sizinle bir kan davası mı varmış babamın? Üstleri öyle emir vermiş, o da yapmış. Ne kadar üzüldüğümü biliyor musun? Ben şunu anladım: Hepimiz bu coğrafyanın ilkel yanıyız. Sen de babam da... Git öldür! Hem yaşın küçük az ceza alabilirsin, ama unutma ki ömür boyu katil damgası ile gezersin. Söz; ben babamın intika

Bir ara durup yüzünü, göğün o sonsuzluğuna dikti. Her şey bu sonsuzluk gibi bomboş... diye içinden geçirdi. Sonra dönüp gölün sahilindeki tahta banka oturup o şişman, kısacık ayaklarını zor da olsa, üst üste atıp bir sigara yaktı. Kocaman göl alabildiğine mavi ve sessizdi. Kısmetini gölde arayan martıların, o yamyam çığlıkları da yoktu. Genelde böyle olurdu. Dalga olmayınca, balıklar yüzeye pek çıkmazdı. Bu da martıların işini zorlaştırırdı. Ancak fırtınalı havalarda, göl yüzeyinin dalgalandığı zamanlarda,

kimi görsem ben değilim, ben değilim. bu belde, bu mabet, bu bahçe... suyun gölgeye karışamadığı gibi uzaklaştım kendimden. meçhul bir seyyah gibi dolaşıp durdum iklimini aşkın. uzayıp kısalmadaydı zaman. gün akmadayken ve sükûndayken uzaklar isli yollarda; hep o içli susuştaydı yıldızlar. ah, uzun uzadıya bir granit yokuşta susuyordu abdallar...

Ahmet İlhan, hem edebiyatımızda yeterince tartışılmayan kanon kavramını hem Harold Bloom'dan yola çıkarak tekil kanon kavramını ele alıyor hem de Ahmed Arif şiirini Batı şiir terminolojisine ait kavramlarla analiz ediyor. İlhan, eserinde; trajedi, ideoloji, arzu, ekoeleştiri, ses, metafor, tarih gibi birçok kavram etrafında Ahmed Arif şiirinin analizine yer vererek şairin şiirlerini; çoğu duygusal ve kişisel hikayelerin anlam alanlarından, bilimselnesnel eleştirinin alanına taşımaktadır.

Gece vakti tüfekle vurdular bir keçiyi bana bir tokat indirdi babam dosttu kardeşti dokunmasaydı koynuma ihanetin başkasıydı kuzular meleşmiyordu önlerinden ben geçiyordum boyna su taşırıyorlardı nemli kerpiç nemli çarşaf

Tedavisi uzun sürecek ağır bir hastalığa yakalandığınızda ise kendinizi kapının önünde buluyordunuz. Yerinizin doldurulamayacağını sanmayın. Hemen ertesi gün aynı kapının önünde sizden boşalan yeri doldurmak için kuyruklar oluşuyordu. Tüm bu gayrete rağmen müdüründen temizlikçisine kadar hepimiz ay başını iple çekiyor, bütün planlarımızı ona göre yapıyorduk. Para cüzdanlarının yerini kart cüzdanları alalı hayli zaman olmuştu.

Karanlık, zehirli nefesiyle tüm şehri yalayıp uyuşturmaya başlayana dek büroda kaldım. Şehrin ışıkları uzaktan göz kırpıyordu. Dolunayın cılız ışığı göğün kumaşına düşer düşmez kayboluyordu. İçinde olduğum binanın duvarları silindi, etrafımdaki yepyeni ve pahalı tüm eşyalar hızla eskidi ve toz olup dağıldı. Ipıssız bir yolda gözleri delici bir ışığın kuvvetiyle kamaşmış zavallı bir hayvan gibi donup kalmıştım. Üstelik gözlerimi kamaştıran ışık da ani bir değişimle karşıma dikilen bilincimin ışığıydı. Bir

Dışındaki çelişkilerle uğraşan Macit Zana, bir yandan da iç dünyasındaki çelişkilerin pençesinde kıvranmaktadır. Gerçek mi yoksa bir hayalden ibaret mi belli olmayan bir sergide gözlerini alamadığı bir resimdeki olası eksik parçayı düşünürken ressamın kulaklarına fısıldamasıyla başlayan olaylar Macit Zana'yı nereye kadar sürükleyecek? Ve Aşk Macit Zana'nın bir diğer sorunudur.

Nereye Kaç Yıldız Düştü Bilmiyorlar / Ancak Bilseler De Bilmeseler De Bir Şeyler Olacak Uykularını Kaçıracak Bir Şeyler... Duyguların Dalgalarında Görünüp Yiten Esin Dip Dalgalarına İniyor Usun Belleğin Işıkları Farıyor Yitik Açılarımıza Atlasın Gözü Yok Ki Ağlasın Kötü Yazılmışsa Kıyısına Hayat

Halamın Başucunda Durup, Ona Diyorum Ki: Bak Seni Hiç Unutmadım. Beni Çok Sevdiğini Geç Anladım Ama Seni Anlatıyorum Bir Kitapta... Sen, Kuşağının İlginç Bir Örneğiydin Kendi Döneminde. Komik Olduğunu Bilmezdin Ama Öyleydin İşte! Ama Bu Kitabı Okusan, Sen De Güler Miydin Kendine? Seni Anlattığım İçin Kızar Mıydın Bana Yoksa?

İki kalem bir ruh romanı bir yazarın yazma sürecindeki sancılarını ve bu süreçte oluşturduğu karakterlerin ete kemiğe bürünüp hayat bulmasını muhteva ediyor. Romandaki yazar yazdıkça karakter romana müdahale etmeye, romanın seyrini değiştirmeye çalışıyor. Romanda yazarın yazma süreci anlatılırken yazarın yazdığı roman da anlatılıyor. Bu kitapta insan psikolojisinin gerçekliği nasıl algıladığı, bunu algılama biçimini ve gerçek olarak gördüğümüz bu hayatın başkasının gerçekliği olabileceği ihtimali kurgu içer

Evrenin Islığı 60'lı Yıllardan sonsuza uzanan bir şiir serüveni, bir sürgün öyküsü. Doğduğu palandöken dağlarından, izmir'in denize açılan sokaklarına, isveç'te geyiklerin koşturduğu karlı vadilere... Ve sabahları çorba kokan pekin'den, ay parçası kadar güzel çocuklarını sırtlarında taşıyan gambiyalı kadınlara uzanan... Bir şiir coğrafyasında renkli ve çalkantılı sözcüklerle çıkacağınız büyülü bir yolculuk.

Hipokampus sarmalından girilen Amigdala'nın anılar odasında 'Ömür hırsızı' adını verdiği Oğlak derisi parşömende şöyle yazar ''Mülk insanın yarasıdır''.

Kıskanç Söğütler Saklar Saçlarını Taradığı Aynasını Köklerin Dinmeyen Tutkusu Güneşin Serinleme Sevdası Bir Başka Bahara Kalır Suların Denize Kavuşma Rüyası

Edebiyatımızda Gecekondu Gerçeği Yeterince Ele Alınmadı. Olaya İçeriden Bakan Yazar Sayısı İse Yok Denecek Kadar Az. Adnan Türkoğlu, Çinçin Hikâyeleri'Nde Ankara'nın Ünlü Çinçin Bağları, Yenidoğan, Altındağ Gibi Gecekondu Semtlerinin 70'li Yıllarından Çarpıcı Kesitler Sunuyor. Yaşanmışlığı, Yaşamın Gerçeğini Kurguya Dönüştürürken Kullandığı Dil Son Derece Özgün Ve Yaratıcı. Öykülerindeki İçtenlik Yazarın Mekânlara, Kişilere, Olay Ve Durumlara İçerden Bakışından Kaynaklanıyor. Okurken, Geniş Kadrolu Bir Müz