Elinizdeki kitapta dökümünü yaptığımız filmleri izledikten sonra (Beynelmilel, Eve Dönüş, Bu Son Olsun gibi filmleri -belki birkaç film daha eklenebilir- dışında tutarak) toplamdan ortaya çıkan, geriye kalan sonucu tek cümlede özetlemek istersek, 'yenilgi, teslimiyet, yılgınlık ve umutsuzluk' sözcüklerini yan yana/arka arkaya kullanabiliriz. Bu filmlerin toplamında anlatılan, bir yenilgiler tarihidir. Geçmiş yoktur. Nasıl bir geçmiş, hangi yaşanmışlıklar kahramanlarımızı bu filmlerde 'bir sonuç olarak' izle

Gece gelen çocuk sessizce Uzandı avlunun taşlarına Uyandırmak istemedi kimseyi Uzun ve yorucu bir yoldu sürdüğü iz Kimbilir saat kaç Yosunlu bir bakır tas kadardı Kurumuş bir havuz Nasıl kırıldığı bilinmeyen fıskiyeb irazdan sabah olacak Biz hep o yalnızlıktık Sen yokken neysek o

kanatlarımız kıyıldı gül kokuları inerken sabahlara fil izlerinden geçtik yanlış anlatıldık çocuklarına efendim sadece açlığına düşmandık biz onların ezilecek başımızla düşündük kara taşı kara elde tutanların geçtik arasından yaftaların yalanların bir miş-li geçmiş olup... geçtik efendim, Türkiye...

Avuçladı yalnızlığını Oturdu baş köşesine Pencerenin. Dikiş tutmaz Ümitlerinin yanında Birde özlem belirivermişti Çoraklaşmış kıyısında Yalnızlığının. Ve başının zonklamasına Aldırış etmeden hiç Yakarıştaydı Kendisinin tanrısına, Kaldırıp başını umutla Gökyüzüne.

Bu kitaptaki kronikler tam da şunu söylüyor: Olgu, olay, durum, nesne, yani evrende, toplumsal yaşantıda ne varsa onları zihinde canlandırmak 'düşünmek' değildir. Bu, hatırlamaktır. 'Düşünmek' ise hatırlananlar aracılığıyla olmayan bir şeyi zihinde kavramlaştırmak, var kılabilmektir. İşte şiir, böyle bir sonuçtur.

Nesli tükenen canlılar gibi bakıyoruz katillerimize Soylu tüm savaşçılar gibi son düğümü atarak beynimize Terk ediyoruz bu şehri.. Öldür beni Armirma! Kelimelerle ördüğün bu urganı boğazıma geçirerek öldür...

parçala aynasız şehrin tüm enstrümanlarını vuslatı kardaki izlere sor mürekkepten mülteci dizelere hücredeki maviye parçala tüm enstrümanlarını kapat kuklalı şehrin sanal ezgilerini kesilsin nefesim dinsin bu ney sesi

Leyla'yı aramak böyle bir şeydir. Bulmak bambaşka... Böyle diyor giriş sayfasında Seydo Turğut. Düşündürdü beni. Aslında yaşam boyu aradığım Leyla'm kimdi, neydi, nasıldı? Şeklen/cismen karşımda görebileceğim, susayabileceğim bir Leyla mı yoksa kalbimin kolay görünen dikenli yollarında varılmak istenen küçücük bir kuş düşü müydü Leyla? Aslında kendime yazdığım mektup, içime okuduğum şiir, aynama bağırdığım ben olan Leyla'mızı o kadar canlı işlemiş ki Seydo, kitabı bitirdiğimde bedenimde yaşayan ikinci şahs

Yazarın amacı, planlanan ileriki çalışmalarda resim-heykel-mimari-peyzaj bağlamını, nesnenin gelişimi ve evrimi açısından incelemektir ve bu kitapta ön tezler verilmiştir

Her Şiir Bir Tabanca Klaros Yayınları

.........Surların dilinden söktüğüm kederle Göğüne sığmayan kuşların Ve çocukların Seslerini toprağa gömdüm

Zaman gittikçe, ben giderim Uzar gölgeler Pimini çeksem dünyanın Kuş tüyleri havalanır Yılbaşı kartpostalları gönderirim Tımar edilmemiş yaralara

Tanrı güzel olan her şeyi yazdı, acıları yazmak biz insanlara kaldı.

kelama oturdum ağrılar yanağında ağzı bıçak açmamış kelimeleri yonttum...

ihmal etme, al notunu, kayıtlara geçsin ölümsüzleşsin, yerini alsın güncelerde biz olduk, bitti, bence, sence hallerimiz edeplice yaşayacağız, ilkemiz, bizceler de

ve seninle ben hiçbir şey bile olamadık ama çok benziyor değil mi varlığım yokluğuna...

Şahdamarın hazır, dilin kaşınıyor. Kanında dolaşan harfler, Kılcal damarlarına tanrı kipiyle yazıldı Bölük bölük gelen Aort'u oku

Serin gölgeli asmalar altında dinlendirdiğimiz öğleüstlerinin merhametli zamanlarından kalma avuntular içimize yetmiyor artık Güş incindi vazoya konulmamaktan Şimdi yaprakların tozunu silkeliyor zaman Bakmayın siz yalnızca şiirlerde fesleğen dikiyor anneler Ancak kırların sıradanlığında yaşar incitilmemiş dilekler

Beni zihninde tutma Hesap güder duygular Uzak düşer mavi ay Kör bakışlarda erir ömür Beni kalbinde tut Aklın yemini çözülsün İz günden kuşların sesinde... Beni kalbinde tut Taşır,sahilinde arşın Titreyen bu; Merhametin eli; Hayat sevinci İnsan insana