Lola, sonsuzluğun kaç yıl yaşadığıyla değil, neler yaşadığıyla ilgili olduğunu, Toni'ye sarıldıktan sonra anladı. Gökyüzüne baktılar. Yağmur damlaları yüzlerine çarpıyor, alevler içindeki bedenlerini ferahlatıyorlardı. Yağmurun gün ışığına olan aşkının kanıtı, gökyüzünde belirmişti. Gökkuşağı... Lola gökkuşağına bakıp gülümserken, yanına hemşire Bianka geldi: 'Demek buradasın Lola. Seni arıyordum her yerde,' dedi. 'Evet buradayım, Toni savaştan gelmişti. Az önce buradaydı. Ama şimdi nereye gitti bilmiyorum.

Yaşıtları gibi ' 1960'li yılların ikinci kuşağı içinde sayabileceğimiz Hüseyin Peker, yaşamın bozulmuşluğuna karşı insanca olana umudu ve çağrıyı hemen her dizesinde ayakta tutma çabasıyla özgünlüğünü oluşturuyor. Somut, sıradan denebilecek yaşam öğelerini içten bir itiraf tonlamasıyla şiirleştiriyor. Ataol Behramoğlu _________ Bu dönemde şiir üretiminde ivme kazanan şair Peker, kendine özgü deneysel arayışlardan, biçime verdiği özel önemden hiç vazgeçmez. Gizil bir dünya içindegezinen bu şiir, sık sık gü

herkesten bir anı eklendi hayatıma her şey başlar ve biter geçmiş olsun...

Işığın 25. Karesi'nde tümden gelen algıya tahammğl etmek, sonucun nedene açık dizelere gözün görmediği titreşimleri desen desen işlemek çok zordur Şair, bir sukunet içerisinde doğanın sesleri ve renklerini evrensel yasalarla üzerimize ağan sessiz kanunlara, anlam ve imge üzerinde kurduğu felsefe ile varlık bilgisini içsel tınılarına iyi bir rehber olmuş. Sürekli içten dışa ve dıştan içe dönen dizeler henesinde çileli bir keyif çatarken, bilinç olgularının gözüsü olarak, gelişim ve dönüşümü ile hep diri ol

Yıllardır kurguladığım, içimde besleyip büyüttüğüm ama gerçekleştiremediğim bir şeyi yapacağım bu kitap yayımlanır yayımlanmaz: Ruhsatlı tabancamı şakağıma dayayıp tek kurşunla öldüreceğim kendimi. Beni öldürecek kurşunu yıllar önce seçtim, kezlerce temizledim, parlattım. Bu eylemin yerini ve ânını (uzun arama ve taramalardan sonra) saptadım. Artık kendimi hazır duyumsuyorum. İnsandan ve insanlıktan özür diliyorum. Hoşça kalın.

Şiirin Şafağında Klaros Yayınları

İrkilirim Ceylanın konuştuğu bir mağara önünde Şavkı vurur yüzüme hüznün Büyür yanımda kara keder dikenler Gül çağla büyür Utangaç bir edayla dokunur kalbime hayat Ömrümün geriye akan penceresinde Bu toz , bu duman ,çözülmeyen bu esrar Bilirim bundandır .

Kurucu dizelerinde gezinmek, devletin ıslah edemediği mahallelerde gezmek demektir. Her an bir küfür yiyebilir, bıçaklanabilirsiniz, bir çukura düşüp boynunuzu kırabilirsiniz. Onun şiirlerini okurken ekrandan izleyip dehşete kapıldığınız hayatların tam da içine düşebilirsiniz. O'nu sevmeyin, şiirlerindeki saf vahşeti hissedin yalnızca. Chaotica

uray Tunç her kendine öteki gibi algılara saldıra saldıra kuruyor şiirini. Her dizede başkalaşıp, başkalaştırıyor. Her şiirde başkası olarak, başkasının şiirini okumuş oluyoruz böylelikle. Andromeda Trambolini şairin belki de en başka kitabı.

Aktım, Geceler Boyu Çarşaf Çarşaf Dehlizlere Anlamsız Şeylere Üfledim, Söndüler Baktım, Vazoda Küflenmiş Ayrıkotları / Düzinelerce Anladım, Yeni Bir Anlam Yarattım İnsan! Kendi Yüzüne Çizilen Bir Resimdir

Aristoteles ve Jacques Lacan, biri antik filozof, diğeri yirminci yüzyıl çağdaş düşünürü, her ikisi de varlıkbilimsel olarak kadının 'eksik', 'deforme', 'yetersiz' olduğu savında birleşirler. Bu yapısal önyargı Moira Gatens'in İmgesel Bedenler/Etik, Güç ve Bedensellikte vurguladığı gibi; epistemolojik, etik, toplumsal ve siyasal teoride de olumsuz biçimde karşılığını bulur. Abraham Lincoln Aynaya baktığında başka birini görmek istemiyorsan kendin gibi ol önermesinde bulunur. ABD'de yapılan ve bizde de benz

İki sivil görevli platforma çıktı. Petraşevski, Grigoryev, Mombelli'yi işaret etti. Peşimden gelin! Mombelli, Dostoyevski'nin yüzüne baktı. Haydi eyvallah Dostoyevski. Petraşevski o zaman Mombelli'ye bakıp, söylendi. Mombelli, ayaklarını daha yukarı kaldır, yoksa Tanrı'nın krallığına soğuk algınlığıyla gideceksin. Mombelli yanıt verdi. Ben soğuk algınlığıyla Tanrı'nın krallığına giderim, gitmesine de Petraşevski, korkarım Tanrı seni oraya kabul etmez. Benim için üzülme Mombelli, gideceğim en son yer ku

Vincent Van Gogh ciddi biçimde ressam olma kararını kuzeni Anton Rudolf Mauve'nin Lahey'deki stüdyosuna gittiğinde verdi. Vincent Van Gogh'a kötü resim yaptığını söyleyen ilk insan Goupil ortaklarından Tersteeg'di. Kuzenini, Vincent'e karakterinin pis olduğunu söyleten kadın, sokaklarda gebeyken bile fahişelik yapan Clasina (Sien) Maria Hoornik'ten başkası değildi. Sien, Vincent'e geldiğinde gebeydi, karnındaki çocuğun babası kadını bırakıp gitmişti. Kış günü gebe haliyle ekmek parası için vücudunu buz gibi

Uzun yıllar boyunca, birçok insanla aynı hikâyenin içinde birlikte yaşadığımıza inanırken, bir gün bir de bakarız ki aslında o insanların sayısı kadar farklı hikayelerin içinde farklı rollerde yer alan bir karaktermişiz. Elbette kendi hikayemizin kahramanı, kiminin kötü adamı/kadını, kimininse ismi bile bilinmeyen ayrıntısı. Şimdi anlıyorum ki sadece yaşananlardan akılda kalanlar değil, bizzat yaşananlar bile aynı olamaz ortak hikayelerimizde. Aynı anda aynı olayı yorumlama çeşitliliğimiz, aynı rengi, aynı

Ortalama okuyucunun romanlarda yaşamak istediği aşklar, tutkular, hareketli ve parıltılı hayatlar yok onun metinlerinde. Tersine ekonomik bir dil kullanarak kaleme aldığı roman ve öykülerinde alışılageldik tarzda bir hikâye anlatıcılığından mümkün olduğu kadar kaçınıyor Peker. Ne olağan dışı başlangıçlar var, ne sürprizlere yer verilmiş. Ne de okuyucuyu rahatlatan, duygulandıran sonlara. İşi, kasaba kahvesi, ya da meyhanesi arasına sıkışmış, dümdüz, beklentisiz hayatları anlatmaya koyulmuş. Ömer Türkeş

Büyük bir yeteneğe ve tutkuya sahip genç, zorluklar ve rekabet ortamında taptığı ilahlar ve Rönesans kahramanları gibi olabilecek mi? Hayatın zorlu ve çalkantılı bir döneminde, resim gerçekleştirmeye yükselme tutkusunu doyurmaya çabalıyor! Hem çarpıcı hem sürükleyici anlatılmaya çalışılan tragedya, kahramanca sonlanır! Ama gerçek hayatın zorlukları psikolojik iç gözlemlerle ve yoğun betimlemelerle verilir... Ressamlığa tutkun birinin, buruk ama yetenek içeren hikayesi, hayatı; ilk ağızdan ama derinleşerek,

Sıradan bir hayatı sürdürmek zorundayken, kıstırılıp kaldığı köşeden bir gün bir soru sorar insan. Taşranın boğuculuğundan küçük burjuvazinin sessizliğine, yaşamlarımızı görünmez bir ağ gibi saran toplumsal baskıdan varoluşsal dertlere, yozlaşmış, piyasacı, ucuz sanatın keşmekeşinden yeni dünya düzeninin isteklerine uzanan çizgide ve daha birçok meseleyi eşeleyen güçlü bir Neden? çıkar onun ağzından. İşte o zaman bu 'başka adam'ın kafasında bir şey belirmeye başlar: Duvarları, kalıpları hatta kendini darmad

her yer ayna gibiydi her şey aynı evsizler de sen de dahil herkes herkesti ve kimse yoktu yere yazılmış örümcek ağı gölgesinden başka sorular bile... barbarları bekler gibi gerilmiş beyaz kumaş baştan başa yırtıldı yırtılacak