Geçen asrın ilk çeyreği, Osmanlı Devleti’nden Cumhuriyet’e geçişin gerçekleştiği, Balkan ve iki Dünya Savaşı'nın yaşandığı, zaman olarak kısa, ancak tezahür eden olaylar ve neticeleri açısından geleceğe şamil uzun bir dönemin başlangıcıdır. Bu dönemde Türk fikir ve siyasi hayatına yön veren önemli isimler yetişmiştir. Fikir hayatımızı şekillendiren siyasî fikir akımlarının da kendi kalıpları içerisinde kendini göstermeye başladığı bu yıllarda, yerli kültür ve değerlere bağlı kalarak Osmanlı Devleti’nin ayak

Cemal Süreya sadece iyi bir şair değil. İyi bir çevirmen, iyi bir eleştirmen, iyi bir deneme yazarı, iyi bir okur. Hayatı boyunca şiirle nefes almış, sadece kendi şiirini değil, ait olduğu edebiyat dünyasının tüm verimlerini önemsemiş bir edebiyat insanı. Şapkam Dolu Çiçekle, Cemal Süreya’nın özellikle Türk şiiri üzerine yazdığı kapsamlı yazılarının derlendiği bir kitap. Dağlarca, Tevfik Fikret, Oktay Rifat gibi devlerin şiirleri bu yazılarda enine boyuna inceleniyor. Cemal Süreya’nın bu kitapta Nâzım Hikme

Tamer Öncül, Kıbrıs'ta Modern Kıbrıs Türk Şiirine bir yol haritası çizmek için öteden beri yazıyor, tartışıyor, yol arkadaşlarıyla etkinlikler hazırlıyor. Bütün çabası elbette bu değil, meseleyi Modern Kıbrıs Şiiri ile bağlantısı içinde ele alarak bu yol haritasını sağlam bir zemine oturtmaya çalışıyor. Fikret Demirağ ve dönemin diğer şairleriyle başlayan modern Kıbrıs Türk Şiirinin gelişim çizgisi doğrultusunda şairleri dönemlerine göre konumlandırıyor. Süreci dönemlere ayırarak bu sürecin teorisini oluşt

Orhan Koçak, 1997 yılının Ekim ayından 2009 yılının Aralık ayına dek istikrarlı olarak çıkan, kapandığı güne dek genel yayın yönetmenliğini üstlendiği aylık kitap ve eleştiri dergisi Virgül’ün ilk sayısını şu sözlerle açmıştı: “Virgül’ü şöyle tanımlamak isteriz: Okunmuş gazetelerle birlikte atılmayacak bir kitap dergisi. Günü geçtikten sonra da okunacağını varsaydığımız bir dergi. Niçin çıkarıyoruz Virgül’ü? Okura yol göstermekten çok, kitaba bir eleştirel bağlam kazandırmak için. Bu ülkede başka kitap derg

Bir zamanlar hayatını ruhsal gelişime adamış insanlar, manastır ve tapınaklarda münzevi bir hayat yaşayan rahipler, keşişler ve ruhsal aydınlanma peşinde koşan insanlar vardı. Bu insanlar aydınlanmaya ulaşma umuduyla maddi dünyaya ilişkin her şeyi bir kenara ittiler, günlerini, aylarını, yıllarını meditasyon ve tefekküre adadılar. Bazen maddi dünyadan vazgeçmeleri de yetmedi, ruhsal aydınlanmayı bir başka ömre ertelediler. Geçen zamanla birlikte hem dünya değişti, hem de insanlık gelişti. Artık maddi yaşamd

Kabalacıların yaptıkları birçok açıklama, konuya ciddi bir ilgi gösteren öğrenciye, uygulama için gerçek ipuçlarına dair hiçbir şey söylemediği gibi, herhangi bir teorik ayrıntı bile sunmaz. Sadece en fazla mikro ve makro kozmosun felsefi bir temsilini sağlar. Elinizdeki kitap, gayretli bir Kabala öğrencisinin kendisinin de açıkça göreceği gibi, teorinin yanı sıra uygulamayı da içeriyor. Bilginin tümünü, yani bütün kapsamıyla Kabala'yı tek bir kitapta anlatmak, elbette, sadece teknik nedenlerle bile imkansı

Süleyman Demirel, İbrahim Tatlıses, Çetin Altan, Deniz Baykal, Metin Oktay, Sakıp Sabancı, Sezai Karakoç... Siyasetten spora, bürokrasiden sanat dünyasına, işinsanlarına, gazetecilere yüzden fazla isim. Cemal Süreya’nın 1980’lerin sonlarında yazdığı bu yazılarda, o dönemde parlayıp sönenler de var, bugün hâlâ –kimi iyi kimi kötü– adından söz ettirenler de. Diğer tüm yazılarında karşımıza çıkan, tanıdık “şair Cemal Süreya”dan başka, bu yazılarda “bürokrat Cemal Süreya”yla da tanışıyoruz. “Türkiye uzmanı” Cem

Cemal Süreya’nın 1970’lerin ortalarında Politika gazetesinde yayımladığı günlük yazılar, şairin edebiyatla kurduğu ilişkiyi en iyi gösteren metinler olabilir. Cemal Süreya, edebiyatı hele de şiiri özel zamanlarda kapısı çalınacak bir mabet olarak görmüyor, hayatın her ânında, her yerde şiirle yaşıyor. İlk olarak 1982’de kitap olarak basılan Günübirlik, o dönemin –birçoğu hâlâ bilinen– edebiyat olaylarına, ünlü edebiyatçılarına dair incelikli yazılardan oluşan önemli bir seçki. Sadece yazıldığı döneme değil,

Çoban Ateşi, eğitimci-yazar Hasan Suiçmez’in derin gözlemleri ve özgün analizleriyle kaleme aldığı köşe yazılarından oluşuyor. Hasan Suiçmez, milli dayanışmadan uluslararası ilişkilere, çevre meselelerinden mimariye, tarihten dil ve edebiyata, eğitimden turizme geniş bir yelpazede bizleri çok boyutlu bir kültür yolculuğuna çıkarıyor. Yazarın analitik düşünceleri ve keskin gözlem yeteneğiyle şekillenen bu eser, okuyucuları Türk kültürünün ve İslamî değerlerin zenginliğiyle buluşturuyor.

Herkesin kendine göre başka bir İstanbul’u var. Benimki bir yapbozun parçaları gibi. Bir araya getiremediğim, birbirinden kopuk kopuk, bir anlık parçaların küllerinden her mevsim yeniden can bulan ve bir türlü birbirine kavuşamadan yine dağılan bir İstanbul yapbozu. Tansu Bele, İstanbul’a dair, ondan ilham aldığı, onun düşündürdükleri üzerine gözlemlerini, incelemelerini bir araya getirdiği kitabında yedi tepeli şehre yeni bir bakış kazandırıyor.

Ne olacak bu dünyanın hâli? Bir yanda insanın doğada yarattığı yıkımlar, öte yanda doğanın insana olan tepkisel yıkımları… Bu nasıl bir gidiş? Nereye gidiyor dünya? Biraz yakınca bir tarihte bilimler ve bilimsel buluşlar / uygulayımlar toplumlara nasıl bir gelecek vadediyorlardı? Uygarlık ne diyordu? Hani yaşam, insan ve doğa için eskisinden daha güzel olacaktı? Oysa yıldırımlar düştü düşecek: Gökyüzü karanlık, yeryüzü yeşilini, mavisini yitirmiş. Bulutlar irin yüklü… Doğa keskin dişlerini göstererek homurd

Erken kalkardı. Gecenin rahatlığından söz edecek gibi de değildi… Çok olmasa da bir şey ona hem cazip gelmiş hem de engelleri önüne sermişti. Ne yapacağına dair bir fikri yoktu, o an yeni bir planlama yapacak durumda değildi. Sorular alabildiğine çoğalmıştı, ama o an görmek istemediği de ortadaydı… Yazacaksa ve okuyacaksa daha fazla zamanı olmalıydı. Masadaydı… Kendine iş aradığından değil fakat içinde bir kıpırtı da yok değildi… Tuhaf bir ruh hali vardı… Öyle önemli bir sorusu yok muydu veya yoksa sorulaca

Bu eser, Northrop Frye'ın yirminci yüzyıl edebiyatı üzerine yaklaşık altmış yıl boyunca ürettiği eleştiri yazılarını bir araya getiriyor. Frye bu yazılarda T.S. Eliot, James Joyce, George Orwell, Virginia Woolf ve Ezra Pound gibi edebiyatçıların eserlerini eleştiriye tabi tutar, fakat sunduğu zaman perspektifi o yüzyılla sınırlı kalmaz. Homeros, Aristoteles, Vergilius ve Horatius gibi antik dönem yazarlarından Dante, Milton ve Blake gibi ortaçağ ve modern dönem yazarlarına kadar bütün Batı edebiyatı geleneğ

Fikrî çalışmalarımızı faydalı bir sonuca eriştirecek şekilde çalışmak, daima aynı mevzuyu düşünerek çalışmak… İşte bütün medenî ilerlemelerin, bütün dâhice buluşların temeli budur. Çalışmayı bu mertebeye ulaştırmak için ise nefsi hiç ara vermeksizin zorlamak, aynı maksadı takip için dikkatimize hükmedebilecek kudrette bulunmak, çaba ve gayretimizi aynı yoğunluk ve istikamette sürdürmek gerekir. Şüphesiz ki bu da her şeyden evvel sağlam bir iradeye sahip olmaya bağlıdır. “Kaderimi tayin eden bir ba

18. yüzyılda Kont Keyserling, Johann Sebastian Bach'ı çağırır ve uykuya dalmasını sağlayacak bir müzik parçası bestelemesini ister. Bach, tüm beklentilerin ötesine geçerek, Goldberg Varyasyonları olarak bilinen otuz varyasyondan müteşekkil bir arya besteler ve ilk icracısının onuruna, kont uyuyana kadar her gece parçayı çalmakla görevlendirilir. Luis Sagasti bu hikâyeyle, tıpkı Varyasyonlar gibi, bir melodinin dönüşlerini takip ederek her şeyin yeniden başladığı son aryaya varmak üzere yola çıkan kontrpuanl

“Hindu öğretisine göre, Manvantara adı verilen bir insan çevrimi dört döneme ayrılır. Bu dört dönem de başlangıçtaki ruhun gittikçe karardığı pek çok aşamadan oluşur. Bu dört dönem eski Batı geleneğinin Altın, Gümüş, Bronz, Demir dönemlerine tekabül etmektedir. Biz şimdi dördüncü dönemde, yani Kali-Yuga veya “Karanlık Çağ” dönemindeyiz.” René Guénon’un Hindu öğretisinden hareketle bahsettiği bu Karanlık Çağ, tüm krizleri ve bunalımlarıyla içinde bulunduğumuz modern dünyayı işaret etmektedir. Modern dünya,

Fikrî çalışmalarımızı faydalı bir sonuca eriştirecek şekilde çalışmak, daima aynı mevzuyu düşünerek çalışmak… İşte bütün medenî ilerlemelerin, bütün dâhice buluşların temeli budur. Çalışmayı bu mertebeye ulaştırmak için ise nefsi hiç ara vermeksizin zorlamak, aynı maksadı takip için dikkatimize hükmedebilecek kudrette bulunmak, çaba ve gayretimizi aynı yoğunluk ve istikamette sürdürmek gerekir. Şüphesiz ki bu da her şeyden evvel sağlam bir iradeye sahip olmaya bağlıdır. “Kaderimi tayin eden bir ba

Sanat tarihçisi, kültür teorisyeni Aby M. Warburg ile edebiyat eleştirmeni, estetik teorisyeni, filozof W. Benjamin’in çalışmaları, on dokuzuncu yüzyılın sonundan Weimar Cumhuriyeti’nin bitimine kadar Almanya’da entelektüel yaşama egemen olan bir dizi zihinsel meşguliyetin önemli örnekleri olarak kabul edilir: modernitenin etkisi, geleneğin ve kültürel belleğin rolü, kültür tarih ve teorisinin doğası. Geçmiş Şeyleri Hatırlamak, özel bir dikkati hak eden bu iki düşünürün geniş külliyatını bir arada ele alırk