Çok kitap okudum dostlar, çok... Resimler çizip şiirler yazdım, Hatta öyküyü denedim, Edebiyatla, sanatla tanıştım. Kimseyi öldürmedim. Defalarca öldüğüm oldu, Suphilerle boğulup, Denizlerle asıldım. Ve şahsımda, Sevdim hep insanları, Karşılıksız ve kardeşçesine, Türkü söyleyerek Ve içerek, Ama sevdim insancasına...

Bugün masal anlatım var, öyle bebelere anlatılacak cinsten olmasa da. Cin peri beklemeyin fakat şeytanlığın daniskası var içerisinde. Devin bir dudağı yerde diğer dudağı gökte değil ama upuzun kapitalist kolları bizimkisinin, uzanıyor hayatın hemen her alanına. Hani der ya masallarımız, ülkenin birinde ve zamanın birinde. Bunun zamanı günümüz, yeride güzelim yurdumuz. Kahramanları ise hep aynı, sömüren sisteme direnmeye çalışan benim gibi işçi, emekçi. Pireler tellal değil burada, patron yalakası dalkavuklu

Bu muhteşem zaferde komutan değildim. Övünç duyduğum sıra neferi. Ne mutlu bana ki, vesilelerden biriydim Mamak cehennemin de edilin en zor kazanımlardan birine. Dışarıdayken yemeğe pek değil, hiç önem vermezdim. Fark ettim Mamak'ta özellikle zaferlerimizden biri olan başarımız açlık greviyle. Genellikle ayaküstü atıştırmak gelenekleşmişti, sıcak mücadele döneminde. Ayırmazdım yemek türü, damak zevkimin olduğu söylenemez de. Ne konursa önüme çarçabuk yer kalkardım. Kendimiz yapmışsak, kır iki yumurta, ol