“Zaman geçtiği her yeri yakarak ve yıkarak geçiyor. Bir şey bırakmıyor geride. Geçmişin büyüsü nereden geliyor dersin Sefa? Artık elimizde değil diye mi? Uçup gitti diye mi? Suskun kuşbaz, benden sana son bir cümle. Beni çok sev. Beni çok sev ki hatırlasın seni kalbim. Hep hatırlasın. Lütfen kalbimin seni unutmasına izin verme...” Güzel Kuşlar Mektebi’nde aslında herkes hem öğrenci hem öğretmen hem dersini alan hem derdini anlatan ve hepsi de çok tanıdık; içimizden. H. Meriç Doruk’un kelimelerl

'Giden' gittiği yerde sevdiklerini özlememeyi öğreniyor. Öğrenmekle kalmıyor, ezber ediyor. İnsanın ciğeri yanıyor, içi dağlanıyor özlemeyeceğim diye; bir kuru dala, bir solmuş güle, suyu çekilmiş bir dereye özeniyor... Yalnızlık içinde kocaman bir dağ olup kalkıp yürürken, sen küçük bir taş parçasına dönüşmüş kalbinin yanışını seyrediyorsun. Taş yanar mı? deme Eliza, taş tutuşmaz ama mahvolur, kimyası bozulur, tarumar olur, çöker, patlar. Ateşe maruz kalan taşın yüzeyi iyice kızışır ve sonra dökülmeler, çö

H. Meriç Doruk akıcı ve güçlü diliyle Kurtuluş Savaşı yıllarında İzmir ve Denizli'de bir Türk ve bir Rum arasında geçen aşkı anlatıyor. Aşkın ırk ya da milliyet tanımadığını Anadolu topraklarında geçen tarihi gerçeklere dayalı bir roman üzerinden aktarıyor. Kalpleri bir atan komşuların bir adımda nasıl birbirlerine düşebildiklerini, hırsların ölüme ne kadar yaklaştırabildiğini, milliyetin değil insanın önemli olduğunu edebiyatın incelikleriyle sunuyor. Her kalp yanar, illaki tutuşur bir yerinden... Önce a