Bir devrimin fitilini yakmaya hevesli, haris felsefe öğrencisi Rosenthal, devrimci saiklerle yola çıkan dört genci hem budalaca hem de ölümcül bir komplonun içine çeker. Bütünlüklü bir programdan yoksun, küçük burjuva karakterli bu "bağımsız" yolun çıkışsızlığı daha başından belliyken, kendisi de örgütlü bir komünist olan Paul Nizan, gençliğin özgürlük arayışının, topluma ve kendisine karşı isyanının toplumsal gerçeklerle buluşmadığı ve ideolojik bir bilinçle yoğrulmadığı müddetçe nasıl sorumsuz sonuçlar d

Çağdaş Fransız edebiyatının temel taşlarından Paul Nizan'ın demiryolu işçisi babasından esinlenerek kaleme aldığı Antoine Bloyé, kişinin kendi sınıfına ihanetinin romanıdır. Nizan işçi sınıfından burjuva sınıfına geçiş yapmış bir adamın umut, korku ve pişmanlıklarını, düşüncelerindeki yalpalamaları resmedip lanetleyerek işçi sınıfının kültürel mirası ve baskıcı burjuva kültürü sorunsallarını elle tutulur hale getirir. Antoine'ın hikâyesi, aile ve toplum kurallarının boğucu havasıyla sarmalanan okuru aynı za

Nizan tam bir oyunbozandı. Herkesi silah başına çağırıyordu; nefrete: Sınıfa karşı sınıf. Sabırlı ve öldürücü bir düşmanla uzlaşma olmaz. Ya öldürürsün ya ölürsün, ortası yok. Uyumak yok asla. Bütün yaşamı boyunca, o lütufkâr küstahlığıyla, tırnak uçlarına baka baka, Noel Baba'ya inanmayın, diye tekrarlamıştı. Nizan öldü, savaş bitti; bütün Fransız evlerindeki şöminelerde ayakkabı ve botlar asılıydı ve Noel Baba hepsini Amerikan konserveleriyle dolduruyordu. Eminim ki, o günlerde Aden Arabistan ya da Antoin

Jean Paul Sartre, yakından tanıdığı ve sevdiği Nizan'ın bu çok boyutlu romanı için yazdığı uzun bir yazıda eseri ayrıntılı olarak incelemekte ve şöyle demektedir: "Nasıl Marx'ta, özellikle meta fetişizmini çözümlediği ilginç bölümlerde, ekonomik kavramların bir fenomenolojisi varsa, onun gibi Nizan'da da, hareket hâlinde bir kavram olan gençliğin, toplumsal ve tarihsel verilerden kalkarak yapılmış bir saptaması ve betimlemesi vardır ki, o da bir fenomenolojidir. Kitabının büyük değeri bu karmaşık tarih ve ç

Düşünce tarihinde Epikuros felsefesinin çok önemli bir yeri vardır: eski çağ maddeciliği dediğimizde ilk akla gelen Epikuros'dur. Epikuros, Eskiçağ'ın Demokritos'dan sonra ikinci atomcusudur. O izini sürdüğü Demokritos atomculuğunu maddeci bir anlayışa götürürken çok önemli bir ahlak öğretisi de geliştirmiştir. Hazcılığın temellendiricisi Epikuros bizi geçici hazlardan uzaklaşmaya ve gerçek hazlara yani kalıcı hazlara yönelmeye çağırır. İnsanlığın pek erken yitirdiği büyük düşünür Paul Nizan bu çalışmasında

İonia`lıların duyumcu, Elea`lıların usçu çözümleri düşüncenin iki karşıt kutbunu oluştururken, atomcular her iki çözümü uzlaştırarak gerçekçi bir bakış geliştirdiler. Duyumcular devinimi öne çıkarıp değişmezi geriye iterken, usçular değişmezi varsayıp devinimi dışlarken, atomcular değişmezde devinimi ve devinimde değişmezi olası kıldılar. Demokritos`dan Epikuros`a atomculuğun gelişimi ruhçuluktan maddeciliğe doğru olmuştur. Epikurosçu düşünce tarihinin ilk gerçek maddecisi saymak yanlış olmaz. Paul Nizan`ın