Mustafa’nın kucağından mevtayı alan görevlinin Ayşe’nin cesedini denize atması saniyeler sürdü. Baba ve oğlunun göz bebekleri âdeta yerinden fırladı, nefesleri kesildi. “Ne yaptın? Ne yaptın sen?” diye çıkıştılar görevliye. Şaşkındılar, en sevdikleri varlıkları denizin karanlık ve hırçın sularına gömülmüştü. Her ikisinin de dizlerinin bağı çözüldü, derin bir boşluğa düşercesine yığıldılar ıslak zemine. Sen söyle baba, inancımız adına bu yola düşmek doğru mu? İnanç adına ayrıştırılan bunca insanın vebalini k

Her şiir, bir su damlası Her su damlası ırmak olup çağladı, Her dizesi, sen, ben Sevda, aşk, özlem, hatta isyan Şiir olup yüreklere aktı Üstümde güneşin ebrusu kaldı.

Geriye dönüp baktığında kare kare yaşamı ve ille de çocukluğu, İçini titreten gençlik heyecanı, kulağında annesinin emrivaki, babasının otoriter sesi... "Senemm!" Peşi sıra koşan altı kardeşin sevecen ablaları, Yüreğinde en ağırından gizli aşkı, özlemleri,adına mücadele verdiği deli sevdası, hayalleri, hayal kırıkları, iç hesaplaşmaları, acı tatlı düşleri, yazı, kışı ve o sonbaharı... Bir dönem romanı: ‘Yarınlar Dünde Kaldı'.