Bu sabah kan çanağı tutmuş uykulu gözlerle seni andım. Herkesten uzak, yolumuz uzun bak. Okşanan umutlarım çamura bulanmış bir yönde sağa sola savruluyor gibi. Oysa bir defa güneşe karşı sırt çevirmiş, omuz omuza vermiş olabilirdik. Şu yalnızlığın kentinde, yağmurun altında... Derin bir uykuya dalmak isteseydik. Bugün bana bilmediğim bir şey öğretebilirsin. Kulaklarımın yanında tuttuğum kelimeleri fısıldayabilirsin. Son kez bir anıya ve sana ait. Kayda değer bir şarkı duymak isterken. Bugün de istedim bizim

Bu satırların sonunda ondan bahsedeceksin ve koca bir baş harfi kalacak satırlarında. Ne kadar çabalasan da yüreğinden silemeyeceksin, onu her gün daha fazla özleyeceksin belki de nefret edeceksin. Nedenini bilemeyeceksin, kendine kızacaksın çok tuhaf olacaksın kan kaybından giden bir yaralı gibi bakacaksın o güzel yüzüne fazlasını yapamayacaksın korkacaksın ama olmayacak bakmak yetmeyecek salon gelecek gözlerinin önüne eskiler diyecek olmaz boşver unut diyecek. Sen de değişeceksin, en az onun kadar değişec