Doğrusu da, aldanmak başkalarının işine gelebilir fakat aldananın daima aleyhinedir. Bu gerçek şahıslar için olduğu gibi, milletler için de böyle değil midir? Ve aldanmamak için, her meselenin her türlü tartışılmasından daha kestirme yol var mıdır?

Elinizdeki kitap, Hikmet Kıvılcımlı tarafından kaleme alınmış 12 metnin derlenmesiyle hazırlandı. Hikmet Kıvılcımlı (1902-1971), hem Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminde hem de Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yarısında yaşamış, dolayısıyla Dil Devrimi’ni (1932) görmüş biri olarak, yazılarını Osmanlı alfabesi-Latin alfabesi karışık olarak kaleme almıştır. Osmanlı alfabesiyle kaleme alınmış metinlerin bir kısmı Latin harflerine transkript edilerek yayınlanmakla birlikte, önemli bir kısmı Günümüz Türkçesine akt

Bu çalışma Hegel'i tanıtan, onu anlatan bir eser değil, Hegel'i Marksist açıdan yorumlayıp gerek onun yaşamını, gerekse onun temel düşüncelerini tarihsel bağlamda açıklayıp sınıf mücadelesi eksenine oturtan ve Marx'a neyi devrettiğini, ona neyi kazandırdığını bilince çıkarmayı hedefleyen bir eserdir. Bu açıdan Kıvılcımlı'nın çalışması, bir anlamda tersten, Marx'tan yola çıkarak, Hegel'i yorumlamakta, ondaki pozitif özü (ve doğal olarak tutucu yönü) açığa çıkarmayı başa koymaktadır. Bu yaklaşım, sol görüşlü

Dr. Hikmet Kıvılcımlı'nın siyasal kimliği, kuramsal ve yöntemsel pozisyonu nedeniyle (Ümit Hassan bir istisna) gerek Batı'dan, gerekse de Türkiye'den Osmanlı tarihçileri tarafından göz ardı edilen ya da görmezden gelinen Osmanlı Tarihinin Maddesi, tarihe yaklaşımı, olguları ele alış biçimi, yöntemi ve ruhuyla öncü bir yapıttır. Eser, aynı zamanda Türkiye'de sosyalist düşüncenin özgün yapıtlarından biridir. Engin bilgi birikimi, sıra dışı gözlem yeteneği ve kendine özgü üslubuyla modern Türkiye'den Osmanlı

Bugünkü sınıf mücadelesinin değişmesi ve kalkması, hangi sınıfın işine gelir? İşçi sınıfının. Şu halde Marksizm işçi sınıfının toplumu açıklama ve değiştirme bilimidir. Bugünkü toplumda hangi sınıf her şeyin olduğu gibi kalmasını ister? Sermayedarlarla büyük arazi sahipleri. Şu halde büyük zenginler, kodamanlar, ölümden korkar gibi Marksizm´den korkarlar.

Diyalektik görüş genel olarak, bir Evrene Bakış... Özellikle bir Topluma bakıştır. Onun için, modern diyalektik: Evren ölçüsünde gelişkin bir sosyal doktrinin tuttuğu yol, yani metot ve mantıktır. Toplumun maddi, manevi tüm kuruluş, işleyiş ve gidişinde, diyalektik bakış genel ve özel görüşlü bir doktrin yarattı. Ona Tarihcil Maddecilik denildi.

sınıfların Durumları başka başkadır. sınıfların Çıkarları başka başkadır. Modern toplumda İşveren sınıfların durumu: Üst ve Güdücü sınıf olmak; İşçi sınıfının durumu: Alt ve Güdülen sınıf olmaktır. Gene modern toplumda, İşveren sınıfının çıkarı: Elinden geldiği kadar çok Artı - Değer koparmak, yani sömürmek; İşçi sınıfının çıkarı ise; elinden geldiği kadar az Artı - Değer koparttırmak, yani Sömürülmemek´tir.

Komün gücü, kişiyi hayvan kertesinden, sosyalite gücüyle sosyal hayvan kalitesine yükseltirken (kişiyi toplumcullaştırırken) kendi içerisinde esame okunmazca hazmeder. Kişinin sosyal hayvan biçiminde hazmedildiği süreç, Komün'ün yekpareleşmesi sürecidir de. Komün yekpareleştikçe, kişi hazmedilir. Kişi ile toplumun diyalektiği Komün'ün gücünü yaratır. Fakat bu genellik bize ne kişiyi, ne toplumu, ne de Komün Gücü'nü kavratabilir. Komün Gücü'nün kişi ile toplum arasında gidip gelen diğer elemanların diyalekti

Hikmet Kıvılcımlı, Türkiye sosyalist hareketinin özgün tarih tezleriyle bilinen önderlerinden. Kıvılcımlı bu eşsiz eserinde, tarih tezinin ışığında, günümüz toplumu açısından da çok önemli bir konuya yoğunlaşıyor: Allah, Peygamber ve Kitap. Allah, her olayda işleyen determinist kanunlar gibidir. Peygamberler ise, aklıyla determinizmi yorumlayan bir elçidir; tarihsel determinizmin yoğun bir yansımasıdır. Zaten bu yüzden olayların gidiş kanunlarını çok iyi sezer ve yakalar. Bunu başardığı için de kendini ku

"TİP, Partiler içinde adı sanı duyulur, şanı övülür bir Parti olmak değil, İşçi Sınıfının biricik teşkilatı olmak göreviyle karşı karşıyadır. TİP, böyle her 4 yılda çeyrek milyon oy kazanacaksa... 80 yıl beklemek zorundadır. O da başka hiç bir engel çıkarılmazsa... Yani TİP, halka verdiği sözün eri olduğunu ispat etmek için, 21. Yüzyılın ortasını (2048 yılını) bekleyecektir. Oysa, daha şimdiden bezirgân İktidar partisi, Seçim kanunu'nun Küçük partilere (özellikle İşçi Partisi'ne) soluk aldıran bütün delikle

Hangi bahane ile harekete geçildiğini bliiyoruz: Gelişen her dil gibi Türkçe de, iki zıt gidiş tutturmuş bulunuyor. 1- Türkçe içinden, birçok sözcük ve deyimler atılıyor. Buna dilin "arınması" deniyor. Bu olumsuz, eksi gidiştir. 2- Türkçeye, birçok yerli, yabancı sözcükler ve deyimler sokuluyor. Buna Türkçenin zenginleştirilmesi adı veriliyor. Bu olumlu, artı gidiştir.

Boş verin, yahu... İki gözüm İşçi kardeşler! Hele sen, "Tekstil ve Örme Sanayii İşçisi" Misin, nesin, birader? Sen büsbütün boş ver. Bilmez misin Şair ne der: "Mihneti kendüye.. Zevketmedir alemde hüner!" İşin be? Adı üstünde: "Teksitil" Öyleyse... haddini bil! İleri, geri söyleme: Kolay değil "İktisadi gelişme" "Büyüklerimiz" gibi düşün. Deme Sabah, Deme Akşam... Deme gece, deme Gün: "Gözlerimi kaparım, Vazifemi yaparım!" De. -Hikmet Kıvılcımlı-

Gerçekte, İstanbul'un Fethi, herşeyden evvel bir insanlık ve medeniyet hamlesidir. Arapça'da "Fetih" sözü güzel bir tesadüfle: "Açmak" manasına gelir. İstanbul'un Fethi de, o zamanki insanlığı bir çıkmazdan kurtarmış, medeniyete yeni ufuklar açmıştır.

Barbüs'ü "Cehennem"den kurtaran ve bizim Barbüs yapan şu üç şarttır: 1- Hayat ve kitle adamı oldu: Barbüs, bir yazardır. Fakat direktifi yukarıdan değil, aşağıdan, hayatın ve kitlenin kendisinden alır. 2- Barbüs, hareket ve teşkilat adamı oldu: Faşizm kurbanlarını kurtarmak için yalnız Cellatları yazmakla kalsaydı, kendi kendine ihanet etmiş olurdu. 4 Haziran 1933'te, Paris'te "Faşizm Aleyhtarları Enternasyonal Kongresine" önayak olan Barbüs, o zamandan beri, "bütün anti faşistler ile Thaelmann'ı kurtarma

Konumuz "Din". Üzerinde en çok spekülasyon düşünce vurgunculuğu yapılan alan! Oysa tam tersi olması gerekir. Öyleyse bilimin en çok kılıç kuşanması gereken alanlardan birisi de din konusu olmalıdır. Bu yüzden bu alanda "İdeoloji" ve "politika" sökemez, sökememelidir. O yavanlıklar ancak bilim ateşiyle durdurulup dönüştürülebilir. Meselemiz hiç de ikincil, üçüncül kategoriden bir iş sayılamaz. Çünkü din konusu, sadece toplumun çatısında tıkırdayan bir kültür meselesi değil, insan beyninde, düşünce mekanizma