İnsanlar vardır, anlarının kutlu çabasına, hayat akışına, zihin dünyalarına girildiği zaman, milletin ortak aklına, ortak vicdanına, ortak gönlüne girilmiş olunur. Onlar tarih sürecinde nurlu bir kandil, sönmez bir meşale olarak addedilir. Zira tarih onların gönülleri ve fikirleri ile aydınlanır. Bir millet böylesi insanların nurani savlarında aydınlığa kavuşur. Gün yüzü görür. İşte Şehit Muhsin Başkan da böyle zirve şahsiyetlerden birisidir. Bu kitap Konya Alperen Eğitim Kültür ve dayanışma Vakfı olarak Mu

Muhsin, mahalle baskısıyla bir buçuk yıldır kendisiyle konuşması yasak olan arkadaşının duygularını bilseydi, onun yüreğinde yanan ateşi ve o ateşin etrafında dönen pervaneyi hissetmemesi mümkün değildi. İnsanın bilmedikleri yerden göğe ulaşır, bildikleri ise sadece karanlıkta titreyen mumun aydınlığı kadar yer tutardı. Cemal Han’ın, “…Aşk üzülmez…” sözünü hatırladı, yutkundu. Bir gönlü üzdüğünün farkındaydı. Daha önce varlığından haberdar olmadığı garip bir hisse kapıldı ama etrafını saran gençler Elif’e o

Eli kalem tutan biri olgun diğeri genç iki alpereni Ocak’a çağırdı. “Anadolu’nun her yerine gideceksiniz. Muhsin Yazıcıoğlu kime dokunmuşsa onu bulacak, anılarını dinleyip öyküleştireceksiniz. Doğduğu günden başlayıp, Keş Dağı’nda şehit olduğu güne kadar takip edeceksiniz. Bu kitap sadece onun değil, onun için kalbinde sevgi besleyenlerin de kitabı olmalı. Bu anılarda Muhsin Yazıcıoğlu’nun nasıl Muhsin Yazıcıoğlu olduğu bulunmalı. Onu o yapan arkadaki gücü bulup kaleme dökmeli ve geleceğe anlamlı bir anı de

Kaç dere, kaç ırmak, kaç nehir yatağını mesken tutmuştum. Kaç akıntıya kapılmıştım; kedere, hüzne, özleme, hasrete, yanık yüreğe sürükleyen. Soğuk mermeri sımsıkı tutuyordum. Özgürlüğe kavuşmanın hayaliyle suyun yatağını bulacağı günü bekliyordum. " Bazen geçmişten süzülüp gelenleri bir duygu selinde geleceğe taşıma isteği kalemin ucundan hikâye olarak dökülüyor. Bazen yaşanmışlıkların verdiği hüzün, bazen de hayallerin bıraktığı tat dile gelip Musa Avcı'nın kalemine konu oluyor. Neticede insanı insana yazı

Susarak konuşan, gönül alan, gönül yapan, saf, temiz, gönülden ilk düşen, aklın deminde demlenip kirlenmeden, olduğu gibi, hissedildiği ilk andaki tazeliğiyle kalemden kâğıda süzülen, riyasız, çıkarsız, süssüz, boyasız, yalınkılıç, gücünü sabrından alan, insanı tanıdıkça tabiata sığınan, insandan kaçtıkça kendi içine saklanan, yüreğinin üstüne ağlayan, temizliğiyle, berraklığıyla, tüm içtenliğiyle içimizi ısıtan şiirler... - Ümit Polat