Hançer gibiydi ayaz… Her yer zifiri karanlık… Titrek sokak köpekleri kuytuluklara sığınmış, insanlar evlerine çekilmiş, dışarıda bir o kalmıştı. Üzerinde kalın paltosu ve atkısıyla, hızlı adımlarla evine yürüyordu, acelesi vardı. Aklı düşüncelerle dolu, yolu bomboştu. Kar yağışı hızlanmış, sokağı garip bir uğultu ve duman kokusu doldurmuştu. Ürperdi durduk yere. Peşinden birinin geldiğini hissetti; döndü, baktı; kendisine bakıldığını fark edince yakındaki ağacın arkasına saklanan ve onu takip eden karaltıyı

Matar Areyastin buyuruyorsa ; zamanı gelmiş bir ölüm, kötü olur mu hiç ?Hepimiz ölmek için yaratıldık, zira ölüyoruz...Ölecek nesiller büyüttükten sonra ölmektir varoluş amacımız.Hayat ölümün bizlere verdiği bir hediyedir.Tattım, kokladım, gördüm, dokundum, işittim, sevdim,sevildim, kıymetini bildim hediyemin,Yaşayan insanlarla ilişkilerin kesildiği, fanilerin hakkında hiç birşey bilmediği diyara göç nedendir ? Hesaplaşmak içinse eğer, yaşarken yaptığım iyi kötü her şe

Her anlatıldığında, anlatıcıdan bir şeyler bulaşan efsaneler, doğdukları toplumun ortak hayal gücüdür aslında. Korkularını, sevgilerini, umutlarını dillendirirler bu yolla. Ne zaman ki yazıya dökülür; yaşayan, yaşadıkça gelişen bir varlık olmaktan çıkar, mumyalanması tamamlanmış bir ölü olurlar. Bakmasını bilen gözler, bu mumyadan dönemine ve yöresine ait çok değerli bilgileri okuyabilir, anlayabilir, deneyimlerine, deneyim katabilirler.