Son yüzyılda hakkında en çok araştırma yapılan XIII. Yüzyıl büyük Türk bilgini Nasiruddin-i Tusi, ülkemizde ansiklopedik bilginin dışında pek fazla tanınmamaktadır. Oysaki, onun en önemli yapıtı sayılan Ahlak Nasiri adlı eseri İslam Dünyasında ilk sistematik ahlak kitabı olarak kabul edilmiş, orta ve yakın doğuda yüzyıllarca ders kitabı olarak okutulmuştur. Merağa gözlemevinin kurucusu olarak da bilinen Tusi'nin bu eserinin en temel özelliği, yöntem açısından bugünkü bilimsel yaklaşımlara benzer bir yaklaşı

Düşünce tarihinin belki de en önemli belirlemelerinden birisi Bilgi güçtür. yargısıdır. İnsanoğlunun dünya yüzüne atıldığı andan itibaren bu sözün bilinciyle hareket ettiğini söylemek olanaklı olmasa da, insanoğlu, hayatta kalmanın ve yüzyıllar ötesinden bugüne varlığıyla birlikte taşıdığı maddi-manevi kalıtın, bilgiyi üreten bir bilinci olduğunun ve dünyayı paylaşmak durumunda kaldığı diğer canlılardan bu yönüyle ayrıldığının en önemli göstergesi olarak karşımızda durmaktadır. On binlerce yıl öncesinde bar

Türk-İslâm medeniyetinde en dikkat çeken konulardan birisi mekanik üzerine yapılan çalışmalardır. İslam mühendisleri, kendilerinden önce yapılan çalışmaları takip etmişler ve bu alandaki çalışmaları daha da ileri götürmüşlerdir. Mühendislik alanında en önemli çalışmalar ise otomatlara ilişkindir. İslam ve Türk mühendislerinin katkılarıyla otomatlara ilişkin çalışmalar dönemlerine göre hayli gelişmişti. Bu konuda en önemli çalışma hiç kuşkusuz Cezerî'ye aittir.

İnsanın başlangıcından bugüne gelebilmesini ve bugününün uygar dünyasını inşa edebilmesini sağlayan üstünlüğünün sadece bütün canlıların sahip olduğu deneyimleme becerisi değil, akletme ve deneyim sonuçlarını kaydedebilme üstünlüğü, kısaca bilgi edinmesi olduğunu biliyoruz. Bu bilgi edinme sürecini ve edinilen bilginin mahiyetini anlamak ve açıklayabilmek için de bilginin tarihine gereksinim vardır. Bu bağlamda tarih bize bilginin gerekliliğini gösterirken, aynı zamanda bilginin bireysel ve toplumsal işlevi

Düşünce tarihinin belki de en önemli belirlemelerinden birisi bilgi güçtür yargısıdır. İnsanoğlunun Dünya yüzüne atıldığı andan itibaren bu sözün bilinciyle hareket ettiğini söylemek olanaklı olmamakla birlikte, yaşamda kalmayı ve yüzyıllar ötesinden bugüne varlığıyla birlikte taşıdığı maddi-manevi kalıtı, bilgiyi üreten bir bilincinin olduğunu ve Dünyayı paylaşmak durumunda kaldığı diğer canlılardan bu yönüyle ayrıldığının en önemli göstergesi olarak karşımızda durmaktadır. Onbinlerce yıl öncesinde barınma

15. yüzyılın önemli bilim insanlarından olan Ali Kuşçu, Osmanlıda fen bilimlerinin yerleşmesine ve gelişmesine büyük katkıda bulunmuştur. Matematik ve astronomi üzerine çok sayıda eser yazan Kuşçu hakkında birçok araştırma yapılmış olmasına karşın, onun bilimsel kişiliği tam olarak ortaya konamamıştır. Kuşçunun çağının ötesinde bir bilim insanı olduğu henüz yeni anlaşılmaktadır, çünkü onun şimdiye kadar sadece beş eseri incelenebilmiştir. Kuşçu'nun astronomi kitabı Fethiyye ve matematik kitabı Muhammediye

Tarih Boyunca Türklerde Gökbilim başlıklı bu kitap, 8. yüzyıldan itibaren Doğu´da yeniden yükselişe geçen bilimin ve özellikle de gökbilimin tarihçesini sunuyor. Bu kitap, bilim dünyası, Kepler´e kadarki süreçte, gökbilimle ilgili ne biliyorsa esas olarak Doğu´ya, daha doğrusu Türk bilimcilerine borçlu olduğunu başarılı bir şekilde kanıtlamakta; aynı zamanda hem Türklerin gökbilime katkılarını birinci elden kaynaklara dayanarak göstermeyi hedeflemekte, hem de bu alanda şimdiye kadar yapılan çalışmaları öze

Günümüzdeki bilim tarihi araştırmalarında genellikle Ortaçağ İslâm Dünyasına ilişkin bilimsel araştırmalar ihmal edilmektedir. Milattan sonra sekizinci ve on ikinci yüzyıllar arasındaki dönemde sadece Hıristiyan Ortaçağ Dünyasında yapılan (veya yapılamayan) çalışmalara bakılarak, tüm bilim tarihinde bu dönem Karanlık Çağ adıyla geçiştirilmektedir. Oysa bu dönemde Müslüman bilim adamları, Yunanca´dan Arapça´ya yaptıkları çeviriler yoluyla Eski Çağ bilimini Arapça´ya aktarabilmişler, aynı zamanda bu bilgiden