Alain Badiou, yirminci yüzyılın ikinci yarısında öne çıkan Fransız filozof veya düşünürlerinin bir bakıma öznel denebilecek bir bilançosunu çıkarıyor: Sartre, Ricoeur, Althusser ve Lacan'dan Deleuze, Foucault ve Rancière'e bir dizi filozof üstüne ?yaşam, ?kavram, ?özne ve ?eşitlik gibi mihenk taşlarını esas alan derinlikli okumalar yapıyor. Önsöz'de, odaklandığı dönemi ana hatlarıyla değerlendirirken şöyle diyor: ?Fransız felsefesinin bu ânı, Alman düşüncesinin yeni bir şekilde sahiplenilmesi, yaratıcı bir

Felsefenin büyük kurucularından Platon günümüzde yaşasaydı Devlet'i nasıl yazardı? Platoncu komünizmin savunucusu, tiyatro yazarı filozof Alain Badiou Devlet'i serbest bir şekilde çevirerek (aslında yeniden yazarak) bu soruya kendi cevabını vermiş ve ortaya hem klasik hem modern olan özgün bir eser çıkmış: Mağara metaforu yerini sinemaya, evet-efendimci diyalog karakterleri yerlerini gerçek sorular soran meraklı gençlere bırakmış; eksik olan kadın figürü isyankâr bir genç kızla tamamlanmış; klasik dünyanın

Marx'ın Komünist Manifestosu'ndan neredeyse 200 yıl sonra Badiou'dan Felsefe İçin Manifesto. Paul Cohen'in türeyimsel (générique) anlayışı, Lacan'ın aşk teorisi, 68 Mayısına ve Polonya'ya sadık politika, Celan'ın şiir-ötesine şiirsel çağrısı düşünce için eşanlı olarak nasıl mümkün olabilirler? Söz konusu olan kesinlikle bu olayları bütünselleştirmek değildir, bunlar farklı türden olup art arda sıralanabilir olaylar değildirler. Söz konusu olan, kavramları ve düşünce kurallarını, belki de bu adların ve eyle

Uydurma anti-semitizm suçlamalariyla muhalefet nasil susturulur? Teröre karşı savaşın başlamasından bu yana Batının emperyal stratejileri için İsrail giderek daha önemli hale gelmiş ve bu stratejiler Filistinlilere karşı politikalarında olmadığı kadar agresifleşmiştir. Bu gelişmenin önemli ideolojik silahı protestoları ve muhalefeti susturmak için kullanılan iki yüzlü ve haksız anti-Semitizm suçlamaları olmuştur. Tarihsel nedenlerden dolayı, bu taktik en güçlü bir şekilde Fransa'da hayata geçiyor. Alain

Son yirmi-otuz yıldır ideolojilerin sonunun geldiği söylendi aslında ima edilen sadece Solun sonuydu. Daha sonra aynı şekilde, temsilin, felsefenin, doğanın ve hatta insanın sonunun geldiği ilan edildi, bazen arsız bir neşe, bazen de melankolik bir kederle. Badiou bu postmodernist mutabakatın dışında kaldığı için, uzun yıllardır yazmasına rağmen değeri yeni yeni teslim edilen büyük bir düşünür. Düşünce sistemine polemik mahiyetinde bir giriş sayılabilecek Etik kitabıyla kendisini Türkçede ağırlamaya başlıy

Jacques Lacan'ı yakından tanımış ve düşüncelerinden derinlemesine etkilenmiş iki kişi, filozof Alain Badiou ve psikanaliz tarihçisi Elisabeth Roudinesco bu söyleşide verimli bir diyaloğa giriyorlar. Lacan düşüncesinin psikanaliz ve felsefe açısından önemini irdeliyor, günümüz dünyası açısından ne ifade edebileceğini ortaya koyuyorlar. Aykırı fikirleriyle tartışmalara konu olmuş, sadece psikanalist diyemeyeceğimiz bu etkili figürü yanlarına alarak, siyasal devrim ile öznel devrim arasındaki ilişkiyi yeniden

... Tarihin barışçıl sonunun gelip çattığını söyleyemeyiz. Tam aksine kargaşa, şiddet ve adaletsizliğin hâkim olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Kolektif eylemlerimiz için yeni simgesel biçimler yaratmak zorundayız. Bunu yirminci yüzyılda olduğu gibi bir küresel olumsuzlama ve nihai savaş bağlamında yapamayız. Kendilerini bir yığın çatışmayla kuşatılmış yerel bağlamlarda olumlayan yeni hakikatlere kulak vermek zorundayız. Yeni bir güneş keşfetmeliyiz başka deyişle, yeni bir fikir dünyası. Wallace Stevensın dedi

Komünizm kelimesini sahip olduğu anlam kaymalarından nasıl arındırabiliriz? Bugün küresel kapitalizme karşı mücadele etmek ve hayatını başka türlü biçimlendirmek isteyenler için komünizm fikri nasıl bir anlam taşıyabilir? Tarihsel olarak başarısızlığa uğramış girişimlerin hataları nelerdi? Komünizm fikrinde ne tür reformlar gerekli? Bu tür sorulara yaratıcı cevaplar getirmeyi amaçlayan Komünizm Fikri, başta Alain Badiou ve Slavoj Zizek olmak üzere, komünizmin sadece geçmişte kalmış bir ideal olmadığına, bug

Böylece felsefenin geleceği, geçmişi gibi, yaratıcı bir tekrardır. Bütün gece vakti boyunca düşüncelerimizi sürdürme işini ebediyen yapmak zorundayız. Geceye değin bu düşünceler arasında, kuşkusuz hiçbiri bizi bugün, politik durumla iç içe geçmiş olanından daha fazla kaygılandırmamaktadır. Bunun da basit bir nedeni vardır: politikanın kendisi, geniş ölçüde, bir tür düşünce gecesinin içindedir. Ama filozof, geceye değin kendi konumunun bir somut hakikatler gecesinin sonucu olmasına katlanamayan filozof, ufka

Komünist Hipotez insanlığın geleceğinin evrensel bir kapitalizm egemenliğine ve ona eşlik eden korkunç eşitsizliğe, iş bölümüne ve iktidarı çok dar bir oligarşi ile paylaşan devlet odaklı demokrasiye mahkum olmaması demektir. Devrimciler dağınık ve örgütleri zayıf, gençliğin büyük bir kısmı nihilist bir ümitsizliğe düşmüş, aydınların çoğu ise ne yazık ki sistemin hizmetinde. Bütün bunlara karşın, Marx'ın sonradan meşhur olan Komünist Parti Manifestosu'nu yazdığı 1847'de olduğu denli yalnız ve yalıtılmış ola

Şairleri ve müzisyenleri dinlemek gerekir, sonluluğumuzun çekiciliğinde yaşamak gerekir, rüzgarla, denizle, oyunlarla, kahkahalarla, eğlencelerle, danslarla; ama zaman zaman da filozofları ve matematikçileri dinlemek ve düşüncemizi sonsuza ulaşmak için bir yay gibi germek gerekir. Çünkü bu sonsuza, tam da Cantorun sonsuz bir küme, sonsuz bir sayı olan omega vardır dediği gibi, düşünce yoluyla bir hedefe varırcasına erişiriz. Bu ikisine, sonlunun sevincine ve sonsuzun gücüne sahip olursak, mutluluğa kavuşaca

Dağılmış ve alaca karanlığa gömülmüş Batı, kendilerini hala dünyanın efendileri sananların "uluslararası ortaklığı", daha ne zamana kadar tüm dünyaya düzgün idare ve doğru davranma dersleri vermeye devam edecek? Bizim için mitleşmiş cennetin yerini tutan kapitalist parlamentarizmin perişan askerleri olan birkaç görevli entelektüelin, Tunus ve Mısır2ın muhteşem halklarına, bu vahşi halklara demokrasinin elifbasını öğretmek için kendilerini paralaması gülünç değil mi? Kolonici küstahlığın ne acınası bir ısrar

Heidegger kesinlikle büyük bir filozoftur, ama ayrıca ve aynı zamanda çok sıradan bir Naziydi. Bu böyle. Gerisiyle felsefe uğraşsın! Felsefe, ne olguları yadsıyarak, ne de aforoz ederek işin içinden çıkabilir. Biz burada düşüncenin yüceliğinin ve kanının bayağılığının, evrensel boyutlardaki yaratıcı kapasitenin ve taşralı bir profesörün kısıtlı tikelliğinin varoluşçu da denebilecek diyalektik sınırlarındayız. * Heideggerin kağıt tomarları ve yeniden basılan kitaplar arasında bir yere bıraktığı şey, bizi sa

20. Yüzyıl: Kısa ya da uzun, totaliter ya da liberal, terörist ya da mücadeleci, ütopik ya da yanılsamalı, soykırımlarla ve avangardlarla dolu benzersiz bir dönem. Bir yüzyıl kaç yıl eder? Yüz yıl mı? (...) Tek bir an bile sonunu getirebiliyorsa, yüz yıl dediğimiz nedir ki, bin yıl nedir ki? (...) 20. Yüzyılı sona erdiren istisnai an hangisidir? Berlin duvarının yıkılışı mı? Genomun diziliminin belirlenmesi mi? Avronun doğuşu mu? Geçip gittiğimiz 20. Yüzyılın fotoğrafını çekiyor Alain Badiou. Felsefi frag