Aşk, her insanın kalbinde taşıdığına göre değişen bir şeydi. Aşk, kimi zaman ateşte yakmaz, denizde boğdurmaz, kimi zaman da bir sinekle insanı yere sererdi. İnsan kalbinde ne taşıyorsa, aşk ona göre kendini gösteriyordu. Aşk varsa eğer, bir çiçeğin kapısını çalarak rızık için konan arıya tebessüm edilir, kursağında yavrusuna rızık götüren kuşa hayretle bakılır ve ölü tırtılın diri kelebeğe takdir edilişi gözyaşlarıyla izlenirdi. Aşk, bir annenin evladının üzerine titremesi, babanın yavrusuna gölgesi ve kar

Allah’ı görmek İçin bakmak yetmez, görmek lazım Allah’ın tecellilerini, Allah’ı görmek isteyen için her şey bir işaret her şeyde, yaratılanlar istisnasız Allah’ın kapısına ulaştırır bizi. Nasıl ki; tüm yollar, seni gitmek istediğin yere götürebiliyorsa, kâinattaki her şey de seni Allah’a götürür. Nasıl ki; bir kitap yazarını, bir makine mucidini işaret ediyorsa, Yaratılan her şey de yaratıcısını, Allah’ı bize tarif eder. Gündüzün ardından gecenin geleceği aşikâr olduğu gibi, gece ile gündüzü yaratan da aşik

“Yaz sıcağı pencereden yüzünü okşarken, onu annesinin eli gibi hayal etmiş ve hafiften tebessüm etmişti. Gözlerini açıp kapattıkça sicim gibi dökülen gözyaşı damlaları yastığını ıslatmıştı. Annesini hayal etmekle kavuştuğu bu manevi dünyadan sıyrılmayı hiç mi hiç istemiyordu. Sanki annesi karşısındaymış gibi ellerini boşlukta gezdirerek yüzünü okşadığını zannediyordu. “ Anne hasreti ve özlemiyle yanan öksüz ve yetim bir çocuğun hayatı... Bu kitap sizi çok etkileyecek.